Geef makkelijker je grenzen aan, met deze drie stappen.
Ik vond het moeilijk om grenzen aan te geven.
Toen ik nog een baan had in loondienst, vond ik het regelmatig heel lastig om mijn grenzen aan te geven. Ik had een contract voor 36 uur, maar werkte regelmatig 40 of meer. Dat had ook voordelen, want die overuren kon ik dan weer opnemen op een dag dat ik liever vrij wilde zijn voor de kinderen. Maar tegelijkertijd was de druk hoog. Ik had regelmatig hoofdpijn, was bijna altijd moe en om mij heen zag ik steeds vaker collega’s (tijdelijk) vertrekken met een burn-out.
Wat ging er mis bij mij en mijn collega's?
Wat waren de valkuilen waar wij, mijn collega’s en ik, intrapten? Allereerst deden we ontzettend belangrijk werk. We hielpen mensen die echt hulp nodig hadden. Mensen die, vaak zwaar getraumatiseerd, hier in Nederland weer hun leven probeerden op te bouwen met helemaal niks. En dus waren we onmisbaar, of beter gezegd; voelden we ons onmisbaar. Die mensen rekenden op ons!
Een andere valkuil was dat we elkaar van alles aanpraatten; ‘Het is nu even druk, na de audit wordt het wel weer rustiger. We moeten dit nu gewoon even afronden, daarna kunnen we weer vrije dagen opnemen. We kunnen nu echt niet minder gaan doen, juist nu drie van de zeven ziek thuis zitten. Laten we de taken van onze collega met burn-out maar onder elkaar verdelen, want een tijdelijke kracht inwerken om haar te vervangen kost ook weer energie en budget.’
Nee zeggen, met schuldgevoel en excuses.
Op een avond stond er weer een vergadering gepland en ik zag het echt niet zitten om daar ook nog naartoe te gaan. Mijn doe-lijst was eindeloos lang en er was een belangrijk project wat af moest. Na een tijdje twijfelen en met schuldgevoel, besloot ik mezelf af te melden voor de vergadering. Ik stuurde mijn collega’s een mail:
“Beste collega’s, vanavond hebben we een vergadering. Ik weet dat die vergadering belangrijk is, maar het lukt me echt niet om aanwezig te zijn. Vorige week heb ik 12 overuren geschreven en deze week zit ik alweer aan mijn max. Zoals jullie weten ben ik bezig met project A en dat moet echt volgende week af. Ik hoop op jullie begrip hiervoor.
Mochten jullie nog vragen aan mij hebben over project B, stuur me dan even een appje, dan beantwoord ik die tussendoor even. Ik zal straks nog een mailtje sturen met mijn input betreffende punt 3a, zodat jullie daar wel verder mee kunnen.
Nogmaals excuses en ik wens jullie een goede vergadering.
Groetjes, Pauline. ”
Terwijl ik op ‘verzenden’ klikte, kwam er een mail binnen van een (mannelijke) collega:
“Hoi allemaal, ik ben er vanavond helaas niet bij. Lees wel in de notulen wat ik gemist heb. Tot de volgende keer. Fijne avond, J.”
Hij zegde, net als ik, de vergadering af. Hij zei ook 'nee', maar dan zonder zich te verontschuldigen en allerlei extra werk op zich te nemen. Ik vond dat echt een leermomentje; zo kan het ook!
Hoe kan ik beter mijn grenzen aangeven?
Terugkijkend heb ik in die periode veel geleerd over het aangeven van mijn grenzen. Sindsdien pak ik het anders aan. Ik geef nu veel beter mijn grenzen aan en ik voel me zelden meer moe en heb nooit meer hoofdpijn door mijn werk.
Dat komt eigenlijk door drie simpele stappen die ik steeds weer zet:
1. Ik realiseer me nu dat ik op mijn werk vervangbaar ben, maar thuis niet. Toen de corona-crisis uitbrak was er opeens veel minder budget en stond ik, ondanks mijn vaste contract, binnen een paar maanden op straat. De projecten waar ik mee bezig was werden geschrapt of verkleind en de organisatie waar ik voor werkte draait nog steeds gewoon door. Ze konden me prima vervangen.
Thuis ben ik niet vervangbaar. Mijn kinderen rekenen op mij als moeder, mijn man vindt mij onmisbaar als partner. Voor hen ben ik echt onvervangbaar.
2. Mijn gezin staat absoluut op nummer 1, inclusief de zorg voor mezelf. Je kunt prima jezelf op één zetten, naast je kinderen en je partner. Het is heel gezellig om met z’n allen op de eerste plaats te staan! Je bent geen ‘betere moeder’ als je je kinderen alleen op de eerste plaats zet. Jij mag daar bij hen staan.
3. Ik weet nu wat ik echt belangrijk vind. Mijn gezin, mijn persoonlijke ontwikkeling, zorg voor mezelf en ook mijn werk. Werk waarin ik word uitgedaagd, mensen echt verder kan helpen en waarin ik dagelijks nieuwe dingen leer. Ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe.
Stel jezelf drie belangrijke vragen, voordat je 'ja' zegt, tegen een activiteit.
Doordat ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe, is het opeens veel makkelijker om grenzen aan te geven. Ik vraag mezelf af:
– Draagt deze activiteit bij aan een van de dingen die ik echt belangrijk vind?
– Draagt deze activiteit bij aan een van de doelen die ik wil behalen?
– Geeft deze activiteit me energie, plezier of een goed gevoel?
Is het antwoord op deze vragen drie keer nee? Dan zeg ik nee tegen de activiteit en ik stop ermee. Als dat echt niet kan, zoek ik een andere oplossing. Ik vraag bijvoorbeeld iemand anders (betaald of onbetaald) om deze taak van mij over te nemen.
Er zijn veel dingen waar ik inmiddels mee gestopt ben, bijvoorbeeld; strijken, boodschappen doen (ik laat ze bezorgen), doelloos scrollen op sociale media, contacten onderhouden met mensen die altijd negatief zijn en in m'n eentje alle voorbereidingen treffen voor feestdagen (doe ik nu samen met mijn gezin).
Door deze vragen steeds weer opnieuw aan mezelf te stellen, wordt het echt makkelijker om grenzen aan te geven en ook om meer tijd voor mezelf vrij te maken. Probeer het maar eens uit!
Vind jij het lastig om als moeder je grenzen aan te geven? Volg me dan op Facebook of Instagram voor meer tips. In juni geef ik een gratis webinar over het thema ‘Grenzen aangeven’. Op mijn socials en hier op de website zal ik binnenkort de datum en de inschrijf-link bekend maken. Je bent van harte welkom om mee te doen!
Tijd voor jezelf in de Herfstvakantie, persoonlijk verhaal.
Voor een deel van Nederland is de herfstvakantie net begonnen en voor ons net weer afgelopen. Wij hebben een heerlijke week gehad.
Vandaag zijn de kinderen weer naar school en ben ik weer aan het werk gegaan. Maar ondertussen zat ik te bedenken wat afgelopen week nou precies voor mij zo'n fijne vakantie maakte.
Op de eerste plaats dat we echt weer even tijd hadden voor elkaar. Lekker dagjes weg met het gezin. We hadden een verjaardag, gingen twee dagen naar de Efteling en ook nog een dag naar het Instagrammuseum Akwart (waar mijn dochter deze leuke foto van mij maakte). Verder hebben we veel gekletst, gelachen, uitgeslapen en lekker gegeten.
Maar wat voor mij ook heel belangrijk is: ik had tijd voor mezelf. Een avondje gezellig met mijn man en zonder kinderen, een middagje uitgebreid in bad en de Flow lezen, een lange wandeling maken.
Daarnaast heb ik ook nog gewerkt. Dat is voor mij eigenlijk ook tijd voor mezelf, voor mijn eigen bedrijf. Achter de schermen ben ik bezig met een nieuw e-book, een webinar en een nieuwe cursus.
Het onderwerp van al deze nieuwe dingen?
Tijd voor jezelf.
In de vragenlijst die ik afnam onder tientallen moeders kwam naar voren dat dat echt een punt is waar we nog aan willen werken; meer tijd voor onszelf, jezelf wat vaker op nummer 1 zetten.
Vind jij dat ook lastig? Download dan mijn nieuwe magazine "Spring!" In dit gratis magazine lees je tips van mij en van andere moeders, persoonlijke verhalen en inspiratie over tijd vrijmaken voor jezelf. Ik leg je uit waarom het zo belangrijk is (en niet egoïstisch). Als je het magazine aanvraagt, krijg je hem vandaag nog in je inbox.
Straffen en belonen: gedrag corrigeren.
Belonen van goed gedrag, straf om te corrigeren.
Vier keer 5 kilometer gelopen voor de avondvierdaagse? Daarmee verdien je een flinke beloning! Niet alleen een medaille, maar ook bloemen en misschien wel een flinke zak snoep. Weer te laat thuis voor het avondeten? Daarvoor krijg je straf! Morgen mag je na schooltijd niet meer buiten spelen.
Er zijn ook andere manieren, dan straffen en belonen.
Als ouder is het jouw taak om je kind te leren wat gewenst en ongewenst gedrag is. Bekende instrumenten die wij daar als ouders vaak bij inzetten zijn straf en beloning. Maar wist je dat er nog meer instrumenten in kunt zetten om goed gedrag te stimuleren? Toen ik afstudeerde, schreef ik mijn scriptie over nudging. Nudging is een instrument dat je in kunt zetten om je kind ‘een duwtje in de goede richting te geven’. En wat dacht je van ‘het goede voorbeeld geven’? Ben je daar al bewust mee bezig?
Gratis masterclass op Youtube.
En als je toch in een bepaalde situatie kiest voor straffen en belonen, lukt het je dan om een passende straf of beloning te bedenken en dit ook consequent vol te houden? Past je straf bij datgene wat er gebeurd is en sluit het er op aan? Want dat is wel nodig, als je wilt dat je straf nog een beetje effect heeft!
Ik heb een gratis masterclass online gezet over gedrag corrigeren. Je vindt deze masterclass op YouTube.
In deze masterclass vertel ik je veel meer over gedrag corrigeren. We beginnen met de basis van het corrigeren van gedrag: wat zijn de normen, waarden en grenzen die voor jou belangrijk zijn en welke kwaliteiten heeft jouw kind die je verder wilt stimuleren?
Vier manieren waarop je gedrag kunt corrigeren.
Daarna bespreken we vier instrumenten die je in kunt zetten bij het bijsturen van het gedrag: straffen, belonen, nudging en voorleven. Ik leg je uit hoe en wanneer je deze instrumenten het beste kunt toepassen. Op die manier kun je heel efficiënt en veel relaxter je kind stimuleren om gewenst gedrag te laten zien!
Mocht je na het bekijken van de video nog vragen hebben over het corrigeren van gedrag, stuur me dan een mailtje via het contactformulier op deze site. Ik denk graag met je mee!
Pasen vieren
Tradities geven houvast in je opvoeding.
Pasen is een vrolijk lentefeest, wat wij elk jaar ongeveer op dezelfde manier vieren, we zetten bewust bepaalde tradities en gewoonten in. Niet alleen met Pasen, maar ook met andere feestdagen zoals Sint Maarten, Sinterklaas, Kerst en verjaardagen kunnen tradities en gewoonten je helpen bij de opvoeding. In deze blog leg ik je uit waarom.
Hoe vieren jullie Pasen?
Wij versieren elk jaar een paastak (of nou ja, eigenlijk is het een bosje snoeiafval uit onze tuin).
Kijk maar eens naar de foto boven deze blog. Dat houten haasje dat in het midden hangt, dat had ik al toen ik zelf nog een kind was. Dat kleine kuikentje rechts, dat kocht ik toen ik net uit huis was. Die grote paarse gemarmerde, die maakten de kinderen jaren geleden tijdens een workshop in het drukkerij museum. En die regenboogpoppetjes die erbij staan naaide ik toen de kinderen nog klein waren. De blauwe is een jaar vermist geweest en toen weer gevonden door de kat.
Brings back memories zo'n paastak versieren! Ik vind het veel leuker om steeds dezelfde versiering te gebruiken, dan om alles weg te gooien en steeds nieuw te kopen. En het is nog duurzamer ook!
Tradities en gewoontes kunnen veel toevoegen voor je gezin. Op de eerste plaats zorgt het voor leuke herinneringen, voor jou en je kind. “Weet je nog dat we altijd…?”
Daarnaast geven gewoontes ook rust in je gezin. Onze kinderen weten al wat er gaat gebeuren. Zo koop ik nooit paaseitjes in maart, dus daar hoeft ook niet om gezeurd te worden. Ze weten dat ze paaschocolade krijgen op Goede Vrijdag. Ieder een eigen mandje met lekkers, wat ze zelf kunnen verdelen over vier dagen. Voorspelbaarheid geeft je kind een rustig en veilig gevoel. Ze hoeven niet af te tasten waar de grenzen liggen, want die zijn al bekend.
Tradities kunnen ook zorgen voor een geborgen gevoel. In ons gezin doen we altijd.. Ik hoor bij de familie die.. Het geeft een gevoel van veiligheid. Je kunt je identificeren met bepaalde gewoontes en tradities, omdat je erop kunt vertrouwen dat ze er altijd zullen zijn.
Die tradities kunnen groot of klein zijn, dat maakt niet uit. Je kunt bijvoorbeeld elk jaar met Pasen een grote brunch organiseren voor de hele familie, paaseitjes verstoppen in de tuin, eieren uitblazen en verven, altijd op eerste Paasdag gourmetten, mandjes vouwen, een mooie raamschildering maken, een kerkdienst bezoeken of naar een paasvuur gaan kijken. Het maakt niet uit wat je kiest, als het maar elk jaar terugkomt met Pasen.
Juist voor een kind wat prikkelgevoelig is, omdat hij of zij bijvoorbeeld adhd, add of autisme heeft, hoogbegaafd of hoogsensitief is, is het fijn als je kiest voor voorspelbaarheid. Dat geeft duidelijkheid en rust.
Ik raad je dus aan om bepaalde tradities en gewoontes vast te houden en als je ze nog niet hebt; het is nooit te laat om te beginnen met een nieuwe traditie!
Meer tijd en energie voor jezelf; gouden tip!
Veel moeders zouden graag wat meer me-time willen, wat meer tijd voor zichzelf. Maar hoe zorg je ervoor dat je meer tijd vrij maakt? We hebben allemaal veel op ons bordje: voor de kinderen zorgen, werk, het huishouden, vrijwilligerswerk, sport, sociale contacten, helpen op school, mantelzorg..
Gouden tip om makkelijk meer tijd voor jezelf vrij te maken. Pak pen en papier!
Ik heb een tip voor je. Pak een leeg vel papier en maak een lijst van taakjes die je doet en die je veel tijd of energie kosten. Bijvoorbeeld: voorleesmoeder op school zijn, de hond van de buurvrouw uitlaten, boodschappen doen, een kinderfeestje organiseren, de badkamer schoonmaken, naar de sportschool gaan..
Pak nu een tweede vel en zet al die dingen op een rij. Bovenaan schrijf je de dingen die je heel leuk vindt om te doen. In het midden komen de dingen die je niet heel vervelend vindt, maar ook niet heel leuk. Onderaan komen de dingen die je echt heel vervelend vindt om te doen.
De bovenste dingen blijf je gewoon doen. Dat zijn de dingen die je leuk vindt en die je misschien zelfs energie geven. We trappen vaak in de valkuil waarin we dingen die we leuk vinden het eerste schrappen (bijvoorbeeld: dan ga ik deze week maar niet sporten), terwijl dat juist de dingen zijn waar je energie van krijgt!
Van het onderste deel van de lijst ga je nu kritisch bekijken of er dingen zijn die je kunt uitbesteden.
Bedenk bij elk punt:
1. Kan ik iemand anders vragen om het van me over te nemen? (Kan een andere moeder leesmoeder worden? Kan je zoon de hond van de buurvrouw uitlaten? Kan je partner stofzuigen?)
2. Kan ik iemand inhuren om het voor mij te doen? (Bijvoorbeeld huishoudelijke taken, de ramen wassen of de boodschappen.)
Succes!
Wil je nog meer tips om om meer tijd voor jezelf vrij te maken? Download dan mijn gratis magazine! In dit magazine vind je tips van mij en van andere moeders, persoonlijke verhalen en een gratis printable.
Is een goede moeder altijd consequent? Of toch niet?
"Ik zou echt veel consequenter moeten zijn. Maar hoe?"
Veel moeders die ik spreek zeggen dat ze vinden dat ze consequenter zouden moeten zijn. Maar wat bedoelen ze daar precies mee? En maakt niet consequent zijn je dan een minder goede moeder?
Verwende prinsjes en prinsesjes, of gewoon flexibel?
Consequent zijn betekent eigenlijk alleen: rechtlijnig vasthouden aan iets wat eerder afgesproken is. Als we er vanuit gaan dat dat klopt, wat is dan volgens jou het tegenovergestelde van consequent? Veel ouders noemen als tegenstelling van consequent zijn ‘verwennen’. Ouders zijn consequent naar hun kinderen, of ze verwennen hun kinderen. Ouders die niet consequent genoeg zijn, krijgen verwende prinsjes en prinsesjes. Ik zie dat anders. Ik denk dat het tegenovergestelde van consequent “flexibel” is.
Wees duidelijk en stel regels op.
Hoe dan ook, het begint allemaal met het afspreken van een regel. Als er geen duidelijke afspraken zijn, kun je namelijk ook niet consequent of flexibel met die regel om gaan. En daar gaat het helaas al vaak mis. Ik zie vaak dat er helemaal geen regel is, of dat het kind niet weet dat er een regel is. Begin dus met duidelijk aan je kind te vertellen, laten zien en voordoen, wat de regel is. Ik zal je een voorbeeld geven: wij doen onze schoenen uit, zodra we binnen komen.
Je kunt een rekje neerzetten voor de schoenen, zodat je kind herinnerd wordt aan de afspraak. Je zult zelf elke keer je schoenen uit moeten doen bij binnenkomst, om je kind te laten zien wat de bedoeling is (voorleven). En tot slot moet je tijd en energie investeren om de nieuwe regel aan te leren, je zult je kind nog vaak moeten helpen herinneren aan de nieuwe afspraak.
Met regels kun je kiezen om consequent te zijn, of niet.
Pas wanneer de regel duidelijk is, kun je ervoor kiezen consequent om te gaan met deze regel. Dan stuur je je kind terug naar de hal, zodra hij vergeet zijn schoenen uit te doen. Maar dan is er ook ruimte om flexibel om te gaan met de regel. Bijvoorbeeld als je thuis komt en je kind moet heel nodig plassen en je zegt dat hij dan, voor deze keer, wel snel door mag lopen met zijn schoenen aan.
Zijn de regels duidelijk voor je kind?
Dus op de vraag: “Moet ik consequenter zijn?” Stel ik vaak een wedervraag: “Heb je heldere regels en zijn deze regels ook duidelijk voor je kind?” Dan kun je zelf kiezen hoe consequent je op dat moment wilt zijn.
