Pauline de Vries

Loslaten in de herfst

Het is herfst. De bladeren verkleuren en vallen van de bomen. De laatste oogst wordt van het land gehaald. De dagen worden kouder en korter. Binnen steek ik weer kaarsjes aan en ik ga in de avond met een kopje thee, onder een dekentje op de bank zitten. Maar het kriebelt bij mij ook om op te gaan ruimen, weg te doen, gezellig te maken.

Wat doet de herfst met jou?

Vind je de herfst een fijn en knus seizoen? Of zie je op tegen de kortere dagen en het natte weer?

De herfst is in elk geval een fijne periode om los te gaan laten. Net zoals de bomen, die hun blaadjes loslaten, kun jij ook stilstaan en voelen wat je graag zou willen loslaten. De volgende vragen kunnen je helpen om helder te krijgen wat jij graag los zou willen laten dit seizoen:

Loslaten is altijd de tweede stap die je gaat zetten. De eerste stap is om emoties toe te laten. Je mag twijfelen, bang zijn, er tegenop zien, balen, boos of verdrietig zijn. Als je die emoties wegdrukt, zal het nog moeilijker worden om daarna los te laten.

Het kan helpen om over je emoties te praten, schrijven of tekenen, of juist flink te gaan sporten, net wat bij jou past. Pas als je de emoties echt hebt toegelaten, zal het je lukken om ook echt los te laten. Daarvoor heb je rust nodig, een momentje voor jezelf, een momentje stilstaan en voelen.

Zorg dus dat je eerst een moment van rust creëert voor jezelf. Bedenk of voel dan wat je graag los zou willen laten. Laat de emoties toe en verwerk ze door erover te praten of schrijven. Neem dan pas de laatste stap en kom in actie; ruim op, dank af, zeg nee, denk om en/ of accepteer dat het niet te veranderen is op dit moment.

Vind je het lastig om die rust te vinden, om te voelen wat echt belangrijk is voor jou en wat je wilt loslaten? Lukt het je niet goed om de stappen alleen te zetten? Ik help je er graag mee. Je kunt me altijd een berichtje sturen via het contactformulier. Dan mail of bel ik je en kijken we samen wat ik voor je kan betekenen.

Geef makkelijker je grenzen aan, met deze drie stappen.

Ik vond het moeilijk om grenzen aan te geven.

Toen ik nog een baan had in loondienst, vond ik het regelmatig heel lastig om mijn grenzen aan te geven. Ik had een contract voor 36 uur, maar werkte regelmatig 40 of meer. Dat had ook voordelen, want die overuren kon ik dan weer opnemen op een dag dat ik liever vrij wilde zijn voor de kinderen. Maar tegelijkertijd was de druk hoog. Ik had regelmatig hoofdpijn, was bijna altijd moe en om mij heen zag ik steeds vaker collega’s (tijdelijk) vertrekken met een burn-out.

Wat ging er mis bij mij en mijn collega's?

Wat waren de valkuilen waar wij, mijn collega’s en ik, intrapten? Allereerst deden we ontzettend belangrijk werk. We hielpen mensen die echt hulp nodig hadden. Mensen die, vaak zwaar getraumatiseerd, hier in Nederland weer hun leven probeerden op te bouwen met helemaal niks. En dus waren we onmisbaar, of beter gezegd; voelden we ons onmisbaar. Die mensen rekenden op ons!

Een andere valkuil was dat we elkaar van alles aanpraatten; ‘Het is nu even druk, na de audit wordt het wel weer rustiger. We moeten dit nu gewoon even afronden, daarna kunnen we weer vrije dagen opnemen. We kunnen nu echt niet minder gaan doen, juist nu drie van de zeven ziek thuis zitten. Laten we de taken van onze collega met burn-out maar onder elkaar verdelen, want een tijdelijke kracht inwerken om haar te vervangen kost ook weer energie en budget.’

Nee zeggen, met schuldgevoel en excuses.

Op een avond stond er weer een vergadering gepland en ik zag het echt niet zitten om daar ook nog naartoe te gaan. Mijn doe-lijst was eindeloos lang en er was een belangrijk project wat af moest. Na een tijdje twijfelen en met schuldgevoel, besloot ik mezelf af te melden voor de vergadering. Ik stuurde mijn collega’s een mail:

“Beste collega’s, vanavond hebben we een vergadering. Ik weet dat die vergadering belangrijk is, maar het lukt me echt niet om aanwezig te zijn. Vorige week heb ik 12 overuren geschreven en deze week zit ik alweer aan mijn max. Zoals jullie weten ben ik bezig met project A en dat moet echt volgende week af. Ik hoop op jullie begrip hiervoor.

Mochten jullie nog vragen aan mij hebben over project B, stuur me dan even een appje, dan beantwoord ik die tussendoor even. Ik zal straks nog een mailtje sturen met mijn input betreffende punt 3a, zodat jullie daar wel verder mee kunnen.

Nogmaals excuses en ik wens jullie een goede vergadering.
Groetjes, Pauline. ”

Terwijl ik op ‘verzenden’ klikte, kwam er een mail binnen van een (mannelijke) collega:

“Hoi allemaal, ik ben er vanavond helaas niet bij. Lees wel in de notulen wat ik gemist heb. Tot de volgende keer. Fijne avond, J.”

Hij zegde, net als ik, de vergadering af. Hij zei ook 'nee', maar dan zonder zich te verontschuldigen en allerlei extra werk op zich te nemen. Ik vond dat echt een leermomentje; zo kan het ook!

Hoe kan ik beter mijn grenzen aangeven?

Terugkijkend heb ik in die periode veel geleerd over het aangeven van mijn grenzen. Sindsdien pak ik het anders aan. Ik geef nu veel beter mijn grenzen aan en ik voel me zelden meer moe en heb nooit meer hoofdpijn door mijn werk.

Dat komt eigenlijk door drie simpele stappen die ik steeds weer zet:

1. Ik realiseer me nu dat ik op mijn werk vervangbaar ben, maar thuis niet. Toen de corona-crisis uitbrak was er opeens veel minder budget en stond ik, ondanks mijn vaste contract, binnen een paar maanden op straat. De projecten waar ik mee bezig was werden geschrapt of verkleind en de organisatie waar ik voor werkte draait nog steeds gewoon door. Ze konden me prima vervangen.

Thuis ben ik niet vervangbaar. Mijn kinderen rekenen op mij als moeder, mijn man vindt mij onmisbaar als partner. Voor hen ben ik echt onvervangbaar.

2. Mijn gezin staat absoluut op nummer 1, inclusief de zorg voor mezelf. Je kunt prima jezelf op één zetten, naast je kinderen en je partner. Het is heel gezellig om met z’n allen op de eerste plaats te staan! Je bent geen ‘betere moeder’ als je je kinderen alleen op de eerste plaats zet. Jij mag daar bij hen staan.

3. Ik weet nu wat ik echt belangrijk vind. Mijn gezin, mijn persoonlijke ontwikkeling, zorg voor mezelf en ook mijn werk. Werk waarin ik word uitgedaagd, mensen echt verder kan helpen en waarin ik dagelijks nieuwe dingen leer. Ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe.

Stel jezelf drie belangrijke vragen, voordat je 'ja' zegt, tegen een activiteit.

Doordat ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe, is het opeens veel makkelijker om grenzen aan te geven. Ik vraag mezelf af:

– Draagt deze activiteit bij aan een van de dingen die ik echt belangrijk vind?

– Draagt deze activiteit bij aan een van de doelen die ik wil behalen?

– Geeft deze activiteit me energie, plezier of een goed gevoel?

Is het antwoord op deze vragen drie keer nee? Dan zeg ik nee tegen de activiteit en ik stop ermee. Als dat echt niet kan, zoek ik een andere oplossing. Ik vraag bijvoorbeeld iemand anders (betaald of onbetaald) om deze taak van mij over te nemen.

Er zijn veel dingen waar ik inmiddels mee gestopt ben, bijvoorbeeld; strijken, boodschappen doen (ik laat ze bezorgen), doelloos scrollen op sociale media, contacten onderhouden met mensen die altijd negatief zijn en in m'n eentje alle voorbereidingen treffen voor feestdagen (doe ik nu samen met mijn gezin).

Door deze vragen steeds weer opnieuw aan mezelf te stellen, wordt het echt makkelijker om grenzen aan te geven en ook om meer tijd voor mezelf vrij te maken. Probeer het maar eens uit!

Wat zouden ze er van denken, als ik…

Persoonlijk verhaal.

Mijn moeder leed aan iets, wat ik ook wel het 'Watzoudenanderendaarvandenken-virus' noem. Bij alles wat ze deed, overwoog of wilde dacht ze eerst; wat zouden anderen daar van denken?

Op mijn 15e kreeg ik verkering met een jongen die veganist was en ik besloot toen spontaan om zelf vegetariër te worden. Mijn moeder vond dat heel interessant. Ze was altijd al bewust bezig met het milieu en gezonde voeding, maar vegetariër worden, dat vond ze lastig. 

Ze vond het wel heel goed van mij, dat ik vegetariër werd en at vanaf toen thuis zelf ook meestal vegetarisch. Dat was ook praktisch, want we woonden met z'n tweetjes. Toen ik haar vroeg waarom ze niet ook helemaal vegetariër werd zei ze; 'Ik ben 52 jaar, mensen zien me aankomen. Dat ik dan opeens vegetariër ben. Wat zouden ze daar niet van denken? Ik eet thuis wel vegetarisch.'*

Waarschijnlijk speelde ook een rol dat zij en haar vriendinnen vlak na de oorlog geboren zijn en opgroeiden met 'eten wat de pot schaft' en 'doe maar gewoon, dan doe je wel gek genoeg.' Die gedachtes remden haar af om te kiezen wat ze eigenlijk zelf graag zou willen doen.

Ook was mijn moeder twee keer getrouwd en twee keer gescheiden. En daar praatten wij niet over. Tenminste, nooit buiten de deur. Ik mocht me overal alleen voorstellen met mijn voornaam, want wat als mensen horen dat wij alle drie (mijn moeder, mijn oudere zus en ik woonden toen met z'n drietjes) een andere achternaam hadden? 

Ze zien je aankomen. Twee keer getrouwd en twee keer gescheiden. Wat zouden ze daar niet van denken?

(Dat mijn zus een flinke bos donkere krullen en bruine ogen heeft en ik blond haar een blauwe ogen, zorgde ervoor dat mensen gingen raden hoe dat kon en meestal dachten dat mijn zus geadopteerd zou zijn. In de jaren '70 en '80 waren er niet veel alleenstaande vrouwen met twee kinderen van twee vaders.)

Als ik in gesprek ben met de moeders die ik coach merk ik dat het virus van 'Watzoudenanderendaarvandenken' nog steeds even besmettelijk en aanwezig is. 

Er zijn moeders die graag thuisblijfmoeder zouden willen zijn, maar dat niet doen. Want, wat zouden anderen daarvan denken? Of ze zouden juist graag meer willen werken, een eigen bedrijf willen beginnen, willen scheiden, of juist willen trouwen met een oudere man, hun rimpels willen laten wegspuiten, open willen zijn over het pittige gedrag van hun kind.. maar ze doen het niet. 

Want.. wat zou een ander daarvan denken?

Er is maar een remedie voor dit virus en dat is een antwoord op de vraag geven.

Wat zouden anderen daarvan denken?

Helemaal niks. De meeste mensen in jouw omgeving zijn helemaal niet bezig met jou en de keuzes die jij maakt. Die zijn namelijk te druk met zichzelf.

Mensen die dichtbij jou staan willen, als het goed is, graag dat jij gelukkig bent. Zij willen dat je kiest wat jou gelukkig maakt. Echt waar. 

En stel, dat zou toch niet zo zijn. Er zijn mensen in jouw naaste omgeving die niet willen dat jij kiest waar jij gelukkig van wordt. Doet het er werkelijk toe wat die mensen denken?

Maak dus keuzes waar jij gelukkig van wordt. En laat je vooral niet remmen door het virus! Je kan dit!

* Een jaar later ging ik uit huis, ik was bijna 17. Mijn moeder werd alsnog helemaal vegetariër en bleef dat tot haar dood, 9 jaar later.

Lente, tijd voor (persoonlijke) groei.

Het is eindelijk lente. Tijd om te groeien.

Je ziet het nu niet alleen op de kalender, maar ook zodra je een stap buiten de deur zet. De zon schijnt wat vaker, bomen krijgen bloesems en de tulpen komen boven de grond. De lente is absoluut mijn favoriete seizoen. En niet alleen vanwege de prachtige natuur.

Voor mij staat de lente symbool voor groei. Het is de tijd waarin ik de ruimte voel om te groeien. Tijd voor nieuwe dingen!

Waar ik in de winter nog veel binnen bleef en nadacht over wat ik graag wil veranderen, geeft de lente kriebels om dingen echt anders aan te pakken. Dat begint met opruimen. Letterlijk, door een rondje door het huis te maken en op te ruimen. Maar ook figuurlijk. Met welke dingen wil ik graag stoppen? Welke dingen in mijn agenda wil ik graag opruimen? Welke activiteiten passen niet langer bij mij?

Opruimen geeft ruimte voor nieuwe dingen. De lente is een prachtige tijd om te beginnen met nieuwe gewoontes. Zo wandel ik sinds vorige lente elke dag een half uur. Dat bevalt me zo goed, dat ik dat zeker blijf doen.

Ook binnen mijn bedrijf zijn er deze lente veel veranderingen. Ik neem afscheid van drie cursussen en ben druk bezig met het ontwikkelen van een nieuwe cursus. Twee e-books gaan weg en er komt een nieuwe voor in de plaats. Niet zomaar een e-book, maar een magazine, vol inspiratie, tips en verhalen. Je kunt hem vanaf 21 april hier gratis downloaden.

De nieuwe cursus krijgt als thema ‘Lekker leven en ontspannen opvoeden’. Het gaat onder andere over mindset, tijd voor jezelf vrijmaken, ontspannen en grenzen aangeven. En het gaat ook over moederschap, straffen en belonen (en alternatieven daarvoor), omgaan met een kind dat snel overprikkeld is, emoties en het loslaten van je kind.

Ik kijk er echt ontzettend naar uit om deze nieuwe cursus te lanceren en hoop er honderden moeders mee te gaan verder helpen! Misschien iets voor jou? Meld je nu dan vast aan voor de (vrijblijvende) wachtlijst. Dan houd ik je op de hoogte van alle ontwikkelingen en ontvang je een leuke bonus als je straks besluit ook mee te doen.

Ik wens je een hele fijne lente,

liefs,

Pauline.

Persoonlijke groei in maart.

Maart is een beetje een tussen-in maand. Het is geen winter meer, maar ook nog geen lente.

De winter is voor mij de tijd van rust, stilte, naar binnen keren. Het ideale moment om te bedenken wat ik wil veranderen in mijn leven en een beetje te reflecteren. Ben ik nog blij met mijn werk, mijn huis, mezelf en hoe alles verloopt in mijn gezin?

Aan het einde van de winter ben ik daar ook wel een beetje klaar mee. Het begint te kriebelen, ik ben toe aan iets nieuws, aan licht en lucht, aan verandering.

De lente is voor mij de tijd van groeien en bloeien. Ik geniet enorm van de eerste zonnige dagen, de krokussen en sneeuwklokjes in mijn tuin en het feit dat het weer langer licht is. Het is tijd voor nieuwe dingen, misschien een nieuw kapsel, een nieuwe outfit, nieuwe planten in de tuin en de ideale tijd om nieuwe dingen te gaan leren.

Maar maart zit daar een beetje tussenin. Er zijn dagen dat de zon er is en er zijn dagen met regen of natte sneeuw. Je kunt nog niet echt in de tuin aan de slag, al begint het wel te kriebelen.

Ik wandel elke dag en ik zag dat de tuinders bij ons in de wijk al begonnen zijn met de voorbereidingen. Ze zijn aan het opruimen, schoonmaken en schuren. Alle oude kapotgevroren planten en spullen gaan de tuin uit, er worden dingen gerepareerd en er wordt ruimte gemaakt. Ruimte voor de lente, voor nieuwe dingen. En ze zaaien voor in hun kassen.

En daar is maart dan ook de ideale maand voor! Maart is de maand van opruimen, afscheid nemen van het oude en ruimte maken voor het nieuwe. Maart is de maand waarin we allemaal weer in actie komen, al is het misschien nog een beetje voorzichtig.

Hoe gaat dat bij jou?

Ben jij nog blij met je werk, je huis en hoe de dingen verlopen in je gezin? Zit je lekker in je vel? Of is het tijd om op te ruimen en je voor te bereiden op iets nieuws, iets voor te zaaien?

Als jij ook stappen wil gaan zetten deze lente, bijvoorbeeld door aan je persoonlijke ontwikkeling te werken, aan je vorm, iets nieuws te leren of iets anders aan te gaan pakken, dan heb je daar natuurlijk wel tijd voor nodig. Tijd voor jezelf en ruimte om lekker aan de slag te gaan met al je plannen.

Ik heb een hele leuke tip voor je. Op deze website kun je veel blogs lezen met inspiratie, maar je kunt hier ook een gratis magazine downloaden. Dit magazine heet Spring en staat vol tips en inspiratie over tijd vrij maken voor jezelf. Als je hem nu download, heb je hem vandaag nog in je inbox. Aanrader!

Ik wens je een hele fijne dag,

Pauline.

Goede voornemens voor het nieuwe jaar.

Het is winter, de dagen zijn kort en vaak ook koud en nat. Ik zal eerlijk toegeven dat de winter nooit mijn favoriete seizoen is geweest. En toch geeft de winter ons ook kansen en mogelijkheden. De winter is namelijk de ideale tijd om eens stil te staan en naar binnen te keren. In plaats van altijd maar aan staan en door rennen, het is ook goed om af en toe stil te staan, te voelen en na te denken.

Sommige mensen noemen het 'goede voornemens bedenken', maar je zou het ook kunnen zien als doelen stellen, of dromen over het nieuwe jaar. Uiteindelijk zijn doelen en voornemens gewoon dromen met een deadline.

Hoe was 2022 voor jou?

In het bedrijfsleven, je werk of binnen je eigen bedrijf, is het heel normaal om af en toe te evalueren en te reflecteren. Wat gaat er goed? Wat kan er beter? En hoe ga je dat aanpakken?

Moeders nemen vaak niet de tijd om te evalueren en reflecteren. Terwijl dat juist zo waardevol is! Sta eens stil bij jezelf, in je rol als moeder. Wat gaat er goed? Wat vind je moeilijk? Waar lig je wakker van?

Hoe maak je van 2023 een fantastisch jaar?

En na het reflecteren en evalueren is het goed om na te denken over jouw plannen voor 2023. Als jij stilstaat bij jezelf, als moeder, over een jaar. Waar zou je dan willen staan? Wat zou je graag anders of beter willen doen? Wat zou je willen leren en waar heb je hulp bij nodig?

Stil staan en terug kijken.

Het is niet altijd makkelijk om te reflecteren op onszelf als moeder. Vaak zeggen mensen; als je maar je best doet, dan is het goed genoeg! Maar is dat wel zo? Is het wel nodig om altijd ‘je best’ te doen? Of is het ook oké om juist jezelf te blijven? En heb jij afgelopen jaar je kinderen gegeven wat je ze kunt geven? Is dat voldoende, of hebben ze nog meer nodig om zich te ontwikkelen tot gelukkige volwassenen? Heb je jezelf gegeven wat je nodig had? Had je voldoende rust, plezier, uitdaging en ruimte om jezelf te ontwikkelen?

In dit blog vind je al heel veel vragen. Vragen die jou verder kunnen helpen bij het terugkijken en het maken van plannen voor 2023. Dat kan ook een beetje overweldigend zijn. Daarom heb ik hieronder 10 vragen voor je opgeschreven waarmee je zou kunnen beginnen. Neem er de tijd voor en schrijf je antwoorden op in een schriftje.

1. Wat was voor jou afgelopen jaar het leukste moment met je kind(eren)?

2. Wat was voor jou afgelopen jaar het leukste moment zonder je kind(eren)?

3. Welke beslissing heb je afgelopen jaar genomen, of wat heb je verandert, waar je nu heel blij mee bent?

4. Waar heb je spijt van?

5. Wat vond je het moeilijkste moment dit jaar? Waar lag je wakker van. Of waar piekerde je veel over?

6. Waar wil je in 2023 mee stoppen, of wat wil je minder gaan doen?

7. Wat wil je in 2023 anders aan gaan pakken?

8. Waar wil je komend jaar meer tijd aan gaan besteden?

9. Wat zou je kunnen doen in 2023 om een relaxter/ gelukkiger moeder te worden?

10. Wat heb je nodig om zo te worden? Wie of wat kan je daarbij helpen?

Als je het lastig vindt om deze dingen op te schrijven, kun je ze ook tekenen. Of je maakt een moodboard waarin je foto’s en afbeeldingen plakt. Zorg in elk geval dat je een momentje voor jezelf pakt om even stil te staan deze winter. Zodat je helder krijgt waar je nu staat en waar je naartoe wilt. Want voor je het weet is het jaar weer voorbij gevlogen en heb je spijt dat je niet eerder actie hebt ondernomen. Er verandert alleen iets, als jij in actie komt.

Ik wens je alvast een heel gelukkig 2023!

Liefs,

Pauline.

PS. Wil je graag hulp om een ontspannen moeder te worden? Stuur mij dan een berichtje. Ik ben pedagoog en coach voor moeders en we kunnen altijd een gratis gesprek in plannen om te kijken hoe ik je verder kan helpen.

De beste opvoed-methode

Er is geen één kant er klare opvoedmethode die werkt.

Zo. Ik gooi het er meteen maar even in. Maar het is echt waar, er is niet één opvoedmethode die werkt voor iedereen. Kijk maar eens naar het lijstje hieronder, waar je allemaal uit zou kunnen kiezen:

Verschillende opvoedmethodes:

• Natuurlijk ouderschap (behoeftes van het kind)

• Verbindend gezag en geweldloos verzet (aanwezigheid, de-escaleren)

• De Gordonmethode (positief communiceren)

• Dolfijn ouderschap (spelend leren)

• Onvoorwaardelijk ouderschap (liefde, maar geen complimenten)

• RIE (niet betuttelen)

• Omdenken in de opvoeding (denk in mogelijkheden niet in problemen)

• Triple P (positief en veel complimenten)

• How2talk2kids (niet straffen en belonen, maar communiceren)

En zo kan ik nog wel even doorgaan..

Misschien spreekt een van de methodes jou aan, misschien ook helemaal niet. Of misschien past een mix veel beter bij jouw gezin.

Veel pedagogen en coaches gebruiken wat zij zelf de beste methode vinden.

Er zijn veel pedagogen en coaches die kiezen voor een methode en zij bieden deze aan aan al hun cliënten. Ik niet. Ik ben pedagoog en coach voor moeders, ik ken de verschillende opvoedmethodes en ik weet dat de beste methode is; de methode (of combinatie van methodes) die past bij jouw gezin.

De lijst met opvoedmethodes doet me trouwens denken aan een ander lijstje:

• Intermittent fasting

• Oerdieet

• Low-carb

• Ketogeen

• Anabolisch dieet

• Paleo

• Raw food

Precies! Dit zijn methodes om af te vallen. En die twee lijstjes hebben dus een ding met elkaar gemeen: er is niet één methode die werkt voor iedereen. Er is geen ‘one size fits all’. Net zoals er geen beste methode is om af te vallen, is er geen beste methode om op te voeden.

Als mij als pedagoog dus gevraagd wordt welke ‘opvoedmethode’ het beste is. Daar kan ik daar dus geen antwoord op geven.
Wat ik wel doe is samen met de ouder(s) op zoek gaan naar de opvoedstijl die het beste bij hen past. Een opvoedstijl kan natuurlijk ook voor een deel aansluiten bij een bekende opvoedmethode. Maar (helaas) is er nergens een kant-en-klare handleiding die beschrijft hoe iedereen het beste zijn of haar kind op kan voeden. Net zoals er (helaas) geen handleiding is waar iedereen gegarandeerd slank en gezond mee wordt.

Zelf ben ik het afgelopen jaar 10 kilo afgevallen, zonder dieet. Ik kreeg wel hulp en steun van een hele fijne diëtist, om te ontdekken wat bij mij past.

En ik heb twee geweldige pubers, die ik tot nu toe best goed (al zeg ik het zelf) heb opgevoed, zonder opvoedmethode, maar met een fijne opvoedstijl. De kunst is om open te staan voor hulp en adviezen en vervolgens eruit te pikken wat voor jou werkt en goed voelt.

Vind je dat lastig? Ik help je er graag bij! (Bij het ontdekken welke opvoedstijl bij jou past, niet bij het afvallen 😉 ) Als jij me een mailtje stuurt, dan mail of bel ik je terug.

Het geheim van ontspannen opvoeden.

Wil jij ook ontspannen opvoeden; een betere balans, meer tijd voor jezelf, rust in huis, meer plezier en energie bij het opvoeden?

Dan help ik je daar graag mee! Je bent al op de juiste plek, want op deze website kun je alvast een beginnetje maken, door mijn gratis magazine te lezen.

Online webinars over ontspannen opvoeden en lekker leven.

Ook geef ik regelmatig online webinars. Op Instagram, Facebook of LinkedIn kondig ik steeds een nieuwe datum aan, dus volg me op een van deze socials als je denkt dat een webinar iets voor jou kan zijn.

Veel moeders die ik spreek zijn moe. Ze hebben steeds minder plezier in het opvoeden en hebben soms ruzie met hun partner of hun ex over wat de beste aanpak is. Ze vragen zich af; doe ik het wel goed? Ze willen de sfeer graag verbeteren, zichzelf als moeder verbeteren, maar stellen hulp vragen nog even uit, omdat het spannend is, of tijd of energie kost die ze niet hebben. Of ze weten niet waar te beginnen. Jammer! Want juist verandering uitstellen kost je onnodig veel tijd en energie.

Speciaal voor moeders geef ik gratis online webinars. In zo'n webinar leg ik je uit hoe je in 5 stappen:

Het levert altijd meer op, dan dat het je kost.

Natuurlijk kost een webinar bijwonen je ook tijd en energie. Maar ik beloof je, dat deze avond je veel meer energie gaat opleveren dan dat het je kost. En dat je daarna direct aan de slag kunt met de tips die je krijgt. We komen online samen met een groep vrouwen die allemaal graag relaxter willen opvoeden.

Reviews van andere moeders.

Ik gaf dit webinar al een aantal keer. Steeds met een ander thema. Een aantal reacties van moeders die erbij waren:

"Bedankt voor je webinar. Ik ga er zeker dingen uit meenemen, met name echt een plan maken om meer ballen te laten vallen."

"Thanks voor de masterclass, heel inspirerend!"

"Bedankt voor vanavond, ik ga er meteen mee verder."

"Ik ga nadenken over wat mijn kind zelf kan gaan doen en waar ik mee kan stoppen. Onze 16 jarige zou misschien zijn eigen was kunnen gaan doen."

"Ik vind dit heel lastig. Ik hou graag controle. Fijn dat je tips geeft."

"Ik heb zelf een moeilijke jeugd gehad en ben bang dat ik het daarom nu als moeder minder goed doe. Bedankt voor de inzichten die je vanochtend gaf. Hier wil ik zeker verder mee aan de slag."

"Ik weet nu wat ik moet gaan doen. Ik ben blij dat jij me ook echt verder gaat helpen. Tot snel!"

Lekker leven en ontspannen opvoeden.

Voor alle moeders die voelen dat het nu echt tijd is om hulp in te schakelen, die graag 1 op 1 coaching willen zodat ze er niet langer alleen voor staan en die enthousiast worden van heel veel tips, inspiratie en ondersteuning, heb ik een online cursus ontwikkeld. Je kunt op elk moment instappen en ermee aan de slag op een moment dat het jou goed uit komt. Lees hier meer over het traject Lekker leven en ontspannen opvoeden, met 1 op 1 coaching.

Liefs,

Pauline.

De vergeten shift; over zorgtaken en huishoudelijke taken eerlijk verdelen.

Taken verdelen binnen een relatie.

Wist je al dat stellen waarbij de zorgtaken eerlijk verdeeld zijn, gelukkiger zijn? En dat dat geldt voor zowel de mannen als de vrouwen?

In het begin van een relatie maakt het niet zoveel uit hoe de taken verdeeld zijn, dan zijn stellen vaak toch wel gelukkig met elkaar. Je wilt graag iets extra’s voor de ander doen, omdat je zo verliefd bent. Maar als een relatie langer duurt, dan kunnen er negatieve patronen insluipen. Je praat wat minder met elkaar over wat voor jou goed voelt, omdat je denkt dat de ander dat nu wel weet. Je probeert conflicten te vermijden. Of je doet dingen, omdat je ze nou eenmaal altijd doet. Als de taken niet zo eerlijk verdeeld zijn, dan kan dat aan je gaan knagen.

Ook mannen worden gelukkiger als de taken eerlijk verdeeld zijn.

Onderzoekers dachten heel lang dat als de taken goed verdeeld zijn, dat vooral vrouwen daar gelukkiger door worden. Maar dat is niet waar. Zowel mannen als vrouwen worden op de langere termijn ongelukkiger als de taken niet goed verdeeld zijn.

Voor de coronapandemie dachten veel onderzoekers dat de taken vanzelf beter verdeeld zouden worden als de mannen vaker thuis zouden werken. Maar dat is ook niet zo. Sinds de coronapandemie is er erg weinig veranderd in de taakverdeling tussen mannen en vrouwen in Nederland.

Vrouwen doen nog steeds meer dan mannen.

In ongeveer 60% van de gezinnen met een of meer kinderen op de basisschool, doet de vrouw meer zorgtaken dan de man. In ongeveer 35% van de gezinnen zijn deze taken gelijk verdeeld en bij slechts 5% van de gezinnen doet de man meer zorgtaken dan de vrouw.

Wat wel jammer is van die onderzoeken, is dat ze geen onderscheid maken in de verschillende ‘shifts’. Wist je al dat je alle taken als ouders eigenlijk kunt verdelen in drie shifts?

De drie shifts in je gezin.

De eerste shift is je werk. Dat kan je baan zijn, een eigen bedrijf, vrijwilligerswerk of een studie. Deze taken zijn meestal vrij duidelijk.

De tweede shift zijn de huishoudelijke taken. Hier vallen ook veel zorgtaken onder. Denk bijvoorbeeld aan de was, koken, opruimen, de kinderen helpen bij hun huiswerk, naar zwemles gaan en brengen en halen naar school en clubjes.

De derde shift is de meest vergeten shift: de organisatie.

Onzichtbare taken in de derde shift.

De derde shift wordt vaak vergeten, omdat het de minder zichtbare taken zijn. Het organiseren van een kinderfeestje, cadeautjes kopen voor het sinterklaasfeest, de kasten opruimen om winterkleding door zomerkleding te vervangen, de opvang regelen, een vakantie uitzoeken, een afspraak inplannen of verzetten met de dokter of de tandarts..

Juist deze derde shift kost veel ‘ruimte in je hoofd’. Het zijn taken waarbij je vooruit moet plannen, waar je over na moet denken en die je zeker niet moet vergeten. In veel gezinnen nemen de moeders deze taken op zich, zonder dat het echt gezien wordt als taak.

Hoe zijn bij jou de taken thuis verdeeld? Wie doet het meeste in de eerste, tweede en derde shift? En als je die uren allemaal bij elkaar optelt, zijn jullie dan in balans? Of is het tijd voor een goed gesprek?

Parentale burn-out (2)

In mijn vorige blog beschreef ik wat een parentale burn-out is en hoe je deze kunt herkennen. Het ging vooral over vermoeidheid, minder plezier ervaren, heftige emoties, stress en ‘je doet wat je moet doen en liever niet meer dan dat’.

Bij een ‘gewone’ burn-out, die je bijvoorbeeld ervaart door je werk, is het belangrijk dat je eerst even afstand neemt en daarna voorzichtig weer op gaat bouwen. Maar met een gezin kan dat natuurlijk niet! Je kunt niet even stoppen met moeder zijn en daarna weer langzaam beginnen, want moeder, dat ben je altijd (ook als je niet bij je kinderen bent).

Wat zijn mogelijke gevolgen van een parentale burn-out?
Behalve dat het voor jezelf, als moeder, helemaal niet prettig is om je zo te voelen, heeft een parentale burn-out nog meer mogelijke gevolgen. Omdat je niet goed in je vel zit, lukt het je misschien ook minder goed om je kinderen op te voeden. Je vindt het lastig om je eigen emoties onder controle te houden en wordt eerder boos of verdrietig dan eigenlijk je bedoeling is. Je slaapt slecht en daardoor kun je gezondheidsproblemen krijgen. Of je krijgt last van schuldgevoelens of relatieproblemen.

Liever voorkomen dan genezen.
Misschien herken jij je wel een beetje in de symptomen, maar toch niet helemaal. Dan zou het goed kunnen dat je (nog) niet burn-out bent, maar even uit balans. Dat overkomt ons allemaal wel eens. Juist moeders die bijvoorbeeld perfectionistisch zijn, zelf geen soepele jeugd hebben gehad of die niet helemaal op een lijn zitten met hun partner, zullen dit vaker ervaren.

Het belangrijkste is dat je open gaat staan voor hulp om weer in balans te komen. Dat kan steun zijn van je partner, familie of een vriendin. Het kan ook enorm helpen om een deel van alle dingen die je elke dag moet doen, te delegeren. Dat betekent dus dat je dingen moet gaan loslaten en er op moet vertrouwen dat een ander ze net zo goed kan doen als jij. Als je niet weet waar je kunt beginnen met delegeren, kan ik je in elk geval aanraden om mijn gratis magazine te downloaden dan geef ik je alvast wat concrete tips.

Als je een of meer van de dingen die ik beschreef in de vorige blog over parentale burn-out herkent, dan kan ik je ook verder helpen. Stuur me dan even een mailtje via de contactpagina, of kijk eens naar de cursus Lekker leven en ontspannen opvoeden die ik aanbied. Je hoeft het namelijk niet alleen te doen, ik help je graag!