Pauline de Vries

Hoe voorkom ik een burn-out, als moeder?

Deze week was het groot in het nieuws; TNO heeft onderzoek gedaan naar burn-outs. Daaruit blijkt dat 29% van de vrouwen, tussen 18 en 35 jaar, te maken heeft met burn-out klachten. Dat zijn er bijna 1 op de 3! En het aantal groeit, want twee jaar geleden ging het nog om 25% van de vrouwen tot 35 jaar.

Hoe herken ik een burn-out?

Om een burn-out te voorkomen is het belangrijk dat je eerst weet wat de signalen en symptomen zijn. Als je weet wat jouw signalen zijn, kun je ook op tijd ingrijpen en aan de rem trekken. Die signalen zijn voor iedereen persoonlijk. Toch is het goed om onderstaande checklist een langs te lopen:

Zijn een aantal van deze punten herkenbaar voor jou? Lees dan vooral nog even verder..

Parentale burn-out; opgebrand als moeder.

Als mensen praten over een burn-out, dan gaat het meestal ook over werk of studie. Op het werk kan de druk zo hoog oplopen, dat je overspannen of burn-out raakt. Als dat gebeurt, ligt er een heel protocol klaar. Je blijft eerst een tijdje thuis en daarna ga je langzaam weer opbouwen of uitkijken naar ander werk.

Het komt ook voor dat ouders overspannen raken van de thuis situatie. Dat noem je dan ook wel een parentale burnout. In Nederland komt dat voor bij ongeveer 3% van de ouders, meestal moeders. Er zijn geen problemen op het werk, maar juist thuis. Misschien heb je een kind met een grote zorgvraag, of lukt het je niet goed om je kind op een fijne manier op te voeden. Je vraagt je regelmatig af of je het wel goed doet als moeder en je kind vraagt van jou al je energie.
Het kan ook zijn dat je relatie uit balans is, waardoor je een aantal signalen van een mogelijke burn-out bij jezelf herkent. Je voelt je onvoldoende gezien en/ of gesteund door je partner en hebt het gevoel dat je er alleen voor staat.

Wanneer je een parentale burn-out hebt, kun je niet het standaardprotocol gebruiken voor burn-outs. Je kunt niet een tijdje geen moeder zijn en daarna weer langzaam opbouwen. Je blijft moeder, ook tijdens je herstelperiode.

Hoe kun je als moeder voorkomen dat je (helemaal) burn-out raakt?

Het belangrijkste is dat je altijd doet wat werkt voor jou en jouw gezin. Ga dus niet eindeloos opvoedboeken lezen, opvoedprogramma's kijken en jezelf vergelijken met andere moeders. Dat zal je alleen maar meer onzeker maken. Je doel is om een opvoedmethode te vinden die past bij jullie als gezin. Volg daarbij zoveel mogelijk je gevoel.

Het vinden van een passende opvoedmethode begint bij ontdekken wat belangrijk is voor jou. Wat zijn de dingen waar het voor jou om draait in het leven? Wat zijn je kernwaarden? En ook; waar krijg jij energie en plezier van?

Als je weet wat belangrijk is voor jou, kun je van die dingen een prioriteit maken en nee zeggen tegen alle andere dingen. Op die manier krijg je meer rust, ruimte, tijd en energie voor wat er echt toe doet. Het voorkomt dat je al je energie en tijd kwijt raakt aan dingen die niet belangrijk zijn voor jou en die al jouw energie opslurpen.

Je hoeft het niet alleen te doen.

Klinkt ingewikkeld? Of weet je niet waar te beginnen? Vind je het lastig om te bepalen wat jouw kernwaarden zijn, wat je belangrijk vindt als moeder en waar jij energie van krijgt? Dat is precies waar ik jou mee kan helpen, met de cursus Lekker leven en Ontspannen opvoeden. Als pedagoog en coach voor moeders heb ik een programma ontwikkeld voor moeders die graag meer rust in hun hoofd en in huis willen creëren. Moeders die misschien al een aantal van de burn-out signalen herkennen en willen voorkomen dat ze echt burn-out raken. Ik help je om de rust terug te vinden, te ontdekken wat jouw kernwaarden zijn, ik laat je zien hoe je makkelijker 'nee' kunt zeggen en ik geef je handvatten om meer ontspannen te gaan opvoeden.

Je leest alles over Lekker leven & ontspannen opvoeden op deze pagina.

Geef makkelijker je grenzen aan, met deze drie stappen.

Ik vond het moeilijk om grenzen aan te geven.

Toen ik nog een baan had in loondienst, vond ik het regelmatig heel lastig om mijn grenzen aan te geven. Ik had een contract voor 36 uur, maar werkte regelmatig 40 of meer. Dat had ook voordelen, want die overuren kon ik dan weer opnemen op een dag dat ik liever vrij wilde zijn voor de kinderen. Maar tegelijkertijd was de druk hoog. Ik had regelmatig hoofdpijn, was bijna altijd moe en om mij heen zag ik steeds vaker collega’s (tijdelijk) vertrekken met een burn-out.

Wat ging er mis bij mij en mijn collega's?

Wat waren de valkuilen waar wij, mijn collega’s en ik, intrapten? Allereerst deden we ontzettend belangrijk werk. We hielpen mensen die echt hulp nodig hadden. Mensen die, vaak zwaar getraumatiseerd, hier in Nederland weer hun leven probeerden op te bouwen met helemaal niks. En dus waren we onmisbaar, of beter gezegd; voelden we ons onmisbaar. Die mensen rekenden op ons!

Een andere valkuil was dat we elkaar van alles aanpraatten; ‘Het is nu even druk, na de audit wordt het wel weer rustiger. We moeten dit nu gewoon even afronden, daarna kunnen we weer vrije dagen opnemen. We kunnen nu echt niet minder gaan doen, juist nu drie van de zeven ziek thuis zitten. Laten we de taken van onze collega met burn-out maar onder elkaar verdelen, want een tijdelijke kracht inwerken om haar te vervangen kost ook weer energie en budget.’

Nee zeggen, met schuldgevoel en excuses.

Op een avond stond er weer een vergadering gepland en ik zag het echt niet zitten om daar ook nog naartoe te gaan. Mijn doe-lijst was eindeloos lang en er was een belangrijk project wat af moest. Na een tijdje twijfelen en met schuldgevoel, besloot ik mezelf af te melden voor de vergadering. Ik stuurde mijn collega’s een mail:

“Beste collega’s, vanavond hebben we een vergadering. Ik weet dat die vergadering belangrijk is, maar het lukt me echt niet om aanwezig te zijn. Vorige week heb ik 12 overuren geschreven en deze week zit ik alweer aan mijn max. Zoals jullie weten ben ik bezig met project A en dat moet echt volgende week af. Ik hoop op jullie begrip hiervoor.

Mochten jullie nog vragen aan mij hebben over project B, stuur me dan even een appje, dan beantwoord ik die tussendoor even. Ik zal straks nog een mailtje sturen met mijn input betreffende punt 3a, zodat jullie daar wel verder mee kunnen.

Nogmaals excuses en ik wens jullie een goede vergadering.
Groetjes, Pauline. ”

Terwijl ik op ‘verzenden’ klikte, kwam er een mail binnen van een (mannelijke) collega:

“Hoi allemaal, ik ben er vanavond helaas niet bij. Lees wel in de notulen wat ik gemist heb. Tot de volgende keer. Fijne avond, J.”

Hij zegde, net als ik, de vergadering af. Hij zei ook 'nee', maar dan zonder zich te verontschuldigen en allerlei extra werk op zich te nemen. Ik vond dat echt een leermomentje; zo kan het ook!

Hoe kan ik beter mijn grenzen aangeven?

Terugkijkend heb ik in die periode veel geleerd over het aangeven van mijn grenzen. Sindsdien pak ik het anders aan. Ik geef nu veel beter mijn grenzen aan en ik voel me zelden meer moe en heb nooit meer hoofdpijn door mijn werk.

Dat komt eigenlijk door drie simpele stappen die ik steeds weer zet:

1. Ik realiseer me nu dat ik op mijn werk vervangbaar ben, maar thuis niet. Toen de corona-crisis uitbrak was er opeens veel minder budget en stond ik, ondanks mijn vaste contract, binnen een paar maanden op straat. De projecten waar ik mee bezig was werden geschrapt of verkleind en de organisatie waar ik voor werkte draait nog steeds gewoon door. Ze konden me prima vervangen.

Thuis ben ik niet vervangbaar. Mijn kinderen rekenen op mij als moeder, mijn man vindt mij onmisbaar als partner. Voor hen ben ik echt onvervangbaar.

2. Mijn gezin staat absoluut op nummer 1, inclusief de zorg voor mezelf. Je kunt prima jezelf op één zetten, naast je kinderen en je partner. Het is heel gezellig om met z’n allen op de eerste plaats te staan! Je bent geen ‘betere moeder’ als je je kinderen alleen op de eerste plaats zet. Jij mag daar bij hen staan.

3. Ik weet nu wat ik echt belangrijk vind. Mijn gezin, mijn persoonlijke ontwikkeling, zorg voor mezelf en ook mijn werk. Werk waarin ik word uitgedaagd, mensen echt verder kan helpen en waarin ik dagelijks nieuwe dingen leer. Ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe.

Stel jezelf drie belangrijke vragen, voordat je 'ja' zegt, tegen een activiteit.

Doordat ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe, is het opeens veel makkelijker om grenzen aan te geven. Ik vraag mezelf af:

– Draagt deze activiteit bij aan een van de dingen die ik echt belangrijk vind?

– Draagt deze activiteit bij aan een van de doelen die ik wil behalen?

– Geeft deze activiteit me energie, plezier of een goed gevoel?

Is het antwoord op deze vragen drie keer nee? Dan zeg ik nee tegen de activiteit en ik stop ermee. Als dat echt niet kan, zoek ik een andere oplossing. Ik vraag bijvoorbeeld iemand anders (betaald of onbetaald) om deze taak van mij over te nemen.

Er zijn veel dingen waar ik inmiddels mee gestopt ben, bijvoorbeeld; strijken, boodschappen doen (ik laat ze bezorgen), doelloos scrollen op sociale media, contacten onderhouden met mensen die altijd negatief zijn en in m'n eentje alle voorbereidingen treffen voor feestdagen (doe ik nu samen met mijn gezin).

Door deze vragen steeds weer opnieuw aan mezelf te stellen, wordt het echt makkelijker om grenzen aan te geven en ook om meer tijd voor mezelf vrij te maken. Probeer het maar eens uit!

Goede voornemens voor het nieuwe jaar.

Het is winter, de dagen zijn kort en vaak ook koud en nat. Ik zal eerlijk toegeven dat de winter nooit mijn favoriete seizoen is geweest. En toch geeft de winter ons ook kansen en mogelijkheden. De winter is namelijk de ideale tijd om eens stil te staan en naar binnen te keren. In plaats van altijd maar aan staan en door rennen, het is ook goed om af en toe stil te staan, te voelen en na te denken.

Sommige mensen noemen het 'goede voornemens bedenken', maar je zou het ook kunnen zien als doelen stellen, of dromen over het nieuwe jaar. Uiteindelijk zijn doelen en voornemens gewoon dromen met een deadline.

Hoe was 2022 voor jou?

In het bedrijfsleven, je werk of binnen je eigen bedrijf, is het heel normaal om af en toe te evalueren en te reflecteren. Wat gaat er goed? Wat kan er beter? En hoe ga je dat aanpakken?

Moeders nemen vaak niet de tijd om te evalueren en reflecteren. Terwijl dat juist zo waardevol is! Sta eens stil bij jezelf, in je rol als moeder. Wat gaat er goed? Wat vind je moeilijk? Waar lig je wakker van?

Hoe maak je van 2023 een fantastisch jaar?

En na het reflecteren en evalueren is het goed om na te denken over jouw plannen voor 2023. Als jij stilstaat bij jezelf, als moeder, over een jaar. Waar zou je dan willen staan? Wat zou je graag anders of beter willen doen? Wat zou je willen leren en waar heb je hulp bij nodig?

Stil staan en terug kijken.

Het is niet altijd makkelijk om te reflecteren op onszelf als moeder. Vaak zeggen mensen; als je maar je best doet, dan is het goed genoeg! Maar is dat wel zo? Is het wel nodig om altijd ‘je best’ te doen? Of is het ook oké om juist jezelf te blijven? En heb jij afgelopen jaar je kinderen gegeven wat je ze kunt geven? Is dat voldoende, of hebben ze nog meer nodig om zich te ontwikkelen tot gelukkige volwassenen? Heb je jezelf gegeven wat je nodig had? Had je voldoende rust, plezier, uitdaging en ruimte om jezelf te ontwikkelen?

In dit blog vind je al heel veel vragen. Vragen die jou verder kunnen helpen bij het terugkijken en het maken van plannen voor 2023. Dat kan ook een beetje overweldigend zijn. Daarom heb ik hieronder 10 vragen voor je opgeschreven waarmee je zou kunnen beginnen. Neem er de tijd voor en schrijf je antwoorden op in een schriftje.

1. Wat was voor jou afgelopen jaar het leukste moment met je kind(eren)?

2. Wat was voor jou afgelopen jaar het leukste moment zonder je kind(eren)?

3. Welke beslissing heb je afgelopen jaar genomen, of wat heb je verandert, waar je nu heel blij mee bent?

4. Waar heb je spijt van?

5. Wat vond je het moeilijkste moment dit jaar? Waar lag je wakker van. Of waar piekerde je veel over?

6. Waar wil je in 2023 mee stoppen, of wat wil je minder gaan doen?

7. Wat wil je in 2023 anders aan gaan pakken?

8. Waar wil je komend jaar meer tijd aan gaan besteden?

9. Wat zou je kunnen doen in 2023 om een relaxter/ gelukkiger moeder te worden?

10. Wat heb je nodig om zo te worden? Wie of wat kan je daarbij helpen?

Als je het lastig vindt om deze dingen op te schrijven, kun je ze ook tekenen. Of je maakt een moodboard waarin je foto’s en afbeeldingen plakt. Zorg in elk geval dat je een momentje voor jezelf pakt om even stil te staan deze winter. Zodat je helder krijgt waar je nu staat en waar je naartoe wilt. Want voor je het weet is het jaar weer voorbij gevlogen en heb je spijt dat je niet eerder actie hebt ondernomen. Er verandert alleen iets, als jij in actie komt.

Ik wens je alvast een heel gelukkig 2023!

Liefs,

Pauline.

PS. Wil je graag hulp om een ontspannen moeder te worden? Stuur mij dan een berichtje. Ik ben pedagoog en coach voor moeders en we kunnen altijd een gratis gesprek in plannen om te kijken hoe ik je verder kan helpen.

Het geheim van ontspannen opvoeden.

Wil jij ook ontspannen opvoeden; een betere balans, meer tijd voor jezelf, rust in huis, meer plezier en energie bij het opvoeden?

Dan help ik je daar graag mee! Je bent al op de juiste plek, want op deze website kun je alvast een beginnetje maken, door mijn gratis magazine te lezen.

Online webinars over ontspannen opvoeden en lekker leven.

Ook geef ik regelmatig online webinars. Op Instagram, Facebook of LinkedIn kondig ik steeds een nieuwe datum aan, dus volg me op een van deze socials als je denkt dat een webinar iets voor jou kan zijn.

Veel moeders die ik spreek zijn moe. Ze hebben steeds minder plezier in het opvoeden en hebben soms ruzie met hun partner of hun ex over wat de beste aanpak is. Ze vragen zich af; doe ik het wel goed? Ze willen de sfeer graag verbeteren, zichzelf als moeder verbeteren, maar stellen hulp vragen nog even uit, omdat het spannend is, of tijd of energie kost die ze niet hebben. Of ze weten niet waar te beginnen. Jammer! Want juist verandering uitstellen kost je onnodig veel tijd en energie.

Speciaal voor moeders geef ik gratis online webinars. In zo'n webinar leg ik je uit hoe je in 5 stappen:

Het levert altijd meer op, dan dat het je kost.

Natuurlijk kost een webinar bijwonen je ook tijd en energie. Maar ik beloof je, dat deze avond je veel meer energie gaat opleveren dan dat het je kost. En dat je daarna direct aan de slag kunt met de tips die je krijgt. We komen online samen met een groep vrouwen die allemaal graag relaxter willen opvoeden.

Reviews van andere moeders.

Ik gaf dit webinar al een aantal keer. Steeds met een ander thema. Een aantal reacties van moeders die erbij waren:

"Bedankt voor je webinar. Ik ga er zeker dingen uit meenemen, met name echt een plan maken om meer ballen te laten vallen."

"Thanks voor de masterclass, heel inspirerend!"

"Bedankt voor vanavond, ik ga er meteen mee verder."

"Ik ga nadenken over wat mijn kind zelf kan gaan doen en waar ik mee kan stoppen. Onze 16 jarige zou misschien zijn eigen was kunnen gaan doen."

"Ik vind dit heel lastig. Ik hou graag controle. Fijn dat je tips geeft."

"Ik heb zelf een moeilijke jeugd gehad en ben bang dat ik het daarom nu als moeder minder goed doe. Bedankt voor de inzichten die je vanochtend gaf. Hier wil ik zeker verder mee aan de slag."

"Ik weet nu wat ik moet gaan doen. Ik ben blij dat jij me ook echt verder gaat helpen. Tot snel!"

Lekker leven en ontspannen opvoeden.

Voor alle moeders die voelen dat het nu echt tijd is om hulp in te schakelen, die graag 1 op 1 coaching willen zodat ze er niet langer alleen voor staan en die enthousiast worden van heel veel tips, inspiratie en ondersteuning, heb ik een online cursus ontwikkeld. Je kunt op elk moment instappen en ermee aan de slag op een moment dat het jou goed uit komt. Lees hier meer over het traject Lekker leven en ontspannen opvoeden, met 1 op 1 coaching.

Liefs,

Pauline.

De vergeten shift; over zorgtaken en huishoudelijke taken eerlijk verdelen.

Taken verdelen binnen een relatie.

Wist je al dat stellen waarbij de zorgtaken eerlijk verdeeld zijn, gelukkiger zijn? En dat dat geldt voor zowel de mannen als de vrouwen?

In het begin van een relatie maakt het niet zoveel uit hoe de taken verdeeld zijn, dan zijn stellen vaak toch wel gelukkig met elkaar. Je wilt graag iets extra’s voor de ander doen, omdat je zo verliefd bent. Maar als een relatie langer duurt, dan kunnen er negatieve patronen insluipen. Je praat wat minder met elkaar over wat voor jou goed voelt, omdat je denkt dat de ander dat nu wel weet. Je probeert conflicten te vermijden. Of je doet dingen, omdat je ze nou eenmaal altijd doet. Als de taken niet zo eerlijk verdeeld zijn, dan kan dat aan je gaan knagen.

Ook mannen worden gelukkiger als de taken eerlijk verdeeld zijn.

Onderzoekers dachten heel lang dat als de taken goed verdeeld zijn, dat vooral vrouwen daar gelukkiger door worden. Maar dat is niet waar. Zowel mannen als vrouwen worden op de langere termijn ongelukkiger als de taken niet goed verdeeld zijn.

Voor de coronapandemie dachten veel onderzoekers dat de taken vanzelf beter verdeeld zouden worden als de mannen vaker thuis zouden werken. Maar dat is ook niet zo. Sinds de coronapandemie is er erg weinig veranderd in de taakverdeling tussen mannen en vrouwen in Nederland.

Vrouwen doen nog steeds meer dan mannen.

In ongeveer 60% van de gezinnen met een of meer kinderen op de basisschool, doet de vrouw meer zorgtaken dan de man. In ongeveer 35% van de gezinnen zijn deze taken gelijk verdeeld en bij slechts 5% van de gezinnen doet de man meer zorgtaken dan de vrouw.

Wat wel jammer is van die onderzoeken, is dat ze geen onderscheid maken in de verschillende ‘shifts’. Wist je al dat je alle taken als ouders eigenlijk kunt verdelen in drie shifts?

De drie shifts in je gezin.

De eerste shift is je werk. Dat kan je baan zijn, een eigen bedrijf, vrijwilligerswerk of een studie. Deze taken zijn meestal vrij duidelijk.

De tweede shift zijn de huishoudelijke taken. Hier vallen ook veel zorgtaken onder. Denk bijvoorbeeld aan de was, koken, opruimen, de kinderen helpen bij hun huiswerk, naar zwemles gaan en brengen en halen naar school en clubjes.

De derde shift is de meest vergeten shift: de organisatie.

Onzichtbare taken in de derde shift.

De derde shift wordt vaak vergeten, omdat het de minder zichtbare taken zijn. Het organiseren van een kinderfeestje, cadeautjes kopen voor het sinterklaasfeest, de kasten opruimen om winterkleding door zomerkleding te vervangen, de opvang regelen, een vakantie uitzoeken, een afspraak inplannen of verzetten met de dokter of de tandarts..

Juist deze derde shift kost veel ‘ruimte in je hoofd’. Het zijn taken waarbij je vooruit moet plannen, waar je over na moet denken en die je zeker niet moet vergeten. In veel gezinnen nemen de moeders deze taken op zich, zonder dat het echt gezien wordt als taak.

Hoe zijn bij jou de taken thuis verdeeld? Wie doet het meeste in de eerste, tweede en derde shift? En als je die uren allemaal bij elkaar optelt, zijn jullie dan in balans? Of is het tijd voor een goed gesprek?

Parentale burn-out (2)

In mijn vorige blog beschreef ik wat een parentale burn-out is en hoe je deze kunt herkennen. Het ging vooral over vermoeidheid, minder plezier ervaren, heftige emoties, stress en ‘je doet wat je moet doen en liever niet meer dan dat’.

Bij een ‘gewone’ burn-out, die je bijvoorbeeld ervaart door je werk, is het belangrijk dat je eerst even afstand neemt en daarna voorzichtig weer op gaat bouwen. Maar met een gezin kan dat natuurlijk niet! Je kunt niet even stoppen met moeder zijn en daarna weer langzaam beginnen, want moeder, dat ben je altijd (ook als je niet bij je kinderen bent).

Wat zijn mogelijke gevolgen van een parentale burn-out?
Behalve dat het voor jezelf, als moeder, helemaal niet prettig is om je zo te voelen, heeft een parentale burn-out nog meer mogelijke gevolgen. Omdat je niet goed in je vel zit, lukt het je misschien ook minder goed om je kinderen op te voeden. Je vindt het lastig om je eigen emoties onder controle te houden en wordt eerder boos of verdrietig dan eigenlijk je bedoeling is. Je slaapt slecht en daardoor kun je gezondheidsproblemen krijgen. Of je krijgt last van schuldgevoelens of relatieproblemen.

Liever voorkomen dan genezen.
Misschien herken jij je wel een beetje in de symptomen, maar toch niet helemaal. Dan zou het goed kunnen dat je (nog) niet burn-out bent, maar even uit balans. Dat overkomt ons allemaal wel eens. Juist moeders die bijvoorbeeld perfectionistisch zijn, zelf geen soepele jeugd hebben gehad of die niet helemaal op een lijn zitten met hun partner, zullen dit vaker ervaren.

Het belangrijkste is dat je open gaat staan voor hulp om weer in balans te komen. Dat kan steun zijn van je partner, familie of een vriendin. Het kan ook enorm helpen om een deel van alle dingen die je elke dag moet doen, te delegeren. Dat betekent dus dat je dingen moet gaan loslaten en er op moet vertrouwen dat een ander ze net zo goed kan doen als jij. Als je niet weet waar je kunt beginnen met delegeren, kan ik je in elk geval aanraden om mijn gratis magazine te downloaden dan geef ik je alvast wat concrete tips.

Als je een of meer van de dingen die ik beschreef in de vorige blog over parentale burn-out herkent, dan kan ik je ook verder helpen. Stuur me dan even een mailtje via de contactpagina, of kijk eens naar de cursus Lekker leven en ontspannen opvoeden die ik aanbied. Je hoeft het namelijk niet alleen te doen, ik help je graag!

Doen waar je van houdt.

Waar houd ik van?

In mijn vorige blog schreef ik dat ik 8 jaar geleden op een punt kwam dat ik even helemaal niet meer wist wat ik wilde. Ik wist wel heel goed wat ik niet wilde.

Moeilijk om keuzes te maken.

In die periode zijn we ook verhuisd en ik weet nog goed dat ik bij elke keuze die we moesten maken, zoals de kleuren op de muur en het soort vloer, tegen mijn man zei; “ja prima hoor, doe maar wat jij leuk vindt”. Hij wist gelukkig ook wel wat ik niet wilde en het resultaat was best prima.

Ik wist ook helemaal niet meer wat ik wilde met mijn werk. Ik was gestopt met werken als lerares en in de avonduren verder gaan studeren om pedagoog te worden. De opleiding was enorm interessant, maar er waren ook dingen waar ik me niet helemaal in kon vinden. Zo waren sommige docenten op de universiteit wel erg enthousiast over diagnoses stellen (labeltjes plakken). Ik kon me daar niet altijd in vinden en ik wist dat ik ook dat, niet wilde.

Leef jij nog, zoals je zelf wilt?

Maar wat wilde ik dan wel? Op de eerste plaats wilde ik vooral dat mijn kinderen gelukkig zijn. Dat ze zich in vrijheid, maar met duidelijke grenzen, kunnen ontwikkelen. Dat ze ruimte krijgen om te ontdekken, te proeven, fouten te maken en te leren. Ik wil dat ze leren hun eigen keuzes te maken en te doen waar ze blij van worden. Dat ze zichzelf mogen zijn.

Alleen deed ik dat zelf toen niet.

En dat is precies waar het achteraf niet goed ging. Pas later ontdekte ik dat de belangrijkste sleutel in opvoeden is: voorleven. Wat je doet, is zoveel belangrijker dan wat je zegt.

Als jij gelukkig bent, dan zien en voelen je kinderen dat en is de kans groot dat zij ook gelukkiger worden.

En dus is het belangrijk dat, wanneer je voelt dat er iets moet veranderen in je gezin, je begint bij jezelf. Ik heb een lange weg afgelegd de afgelopen jaren. Tientallen boeken gelezen, een traject gevolgd bij een psycholoog voor het verwerken van dingen uit het verleden, uren en uren gepraat met mijn partner en vriendinnen en een coachingstraject gevolgd.

Nu gaat het supergoed met mij. Ik weet weer wat ik wil, waar ik van houd en wat ik belangrijk vind. Ik heb weer ruimte om, naast de begeleiding van de kinderen, ook zelf te leven. Te doen waar ik energie van krijg, waar ik blij van word! En ik zie het terug in mijn gezin.

Ik help nu ook andere moeders om te ontdekken wat ze willen, waar ze ook alweer van houden en hoe ze dat echt kunnen leven. Kijk maar eens op de pagina Lekker leven en ontspannen opvoeden.

Voor mij begon het allemaal met de vraag: “waar houd ik van?” Nog steeds maak ik lijstjes van dingen waar ik van houd en, het belangrijkste, dan ga ik die dingen ook doen.

Lukt het jou om te doen waar je van houdt?

Jezelf kwijt zijn, als moeder.

De Netflixserie Maid.

Mijn man en ik hangen samen op de bank en bingewatchen de miniserie “Maid” op Netflix. Deze serie gaat over een jonge vrouw die, met haar kindje, haar partner ontvlucht. Daarna probeert ze om weer een leven op te bouwen, door keihard te gaan werken als schoonmaakster. Er zijn momenten dat alles goed lijkt te gaan en dan zijn er weer momenten dat alles instort.

Kies maar iets leuks uit voor jezelf.

In een bepaalde aflevering staat Alex, de hoofdrolspeelster, in een weggeefwinkel om kleding uit te kiezen. Een andere moeder probeert haar aan te moedigen om iets leuks voor zichzelf uit te kiezen. Maar dat valt nog helemaal niet mee. Om Alex te helpen vraagt ze haar: wat is je lievelingskleur? En Alex valt stil. Dan zegt de andere moeder: het geeft niet dat je dat niet meer weet. Voor de meesten van ons duurt het een paar weken voordat we onze lievelingskleur weer herinneren. En ze helpt Alex met een paar ‘basics’ de winkel weer uit.

Ik ben mezelf kwijt geraakt.

Het doet me denken aan een moment in mijn eigen leven. Het moment dat ik mezelf even helemaal kwijt was, zonder dat ik het doorhad. Ik was met mijn dochter in een tuincentrum, vlak voor Kerst 2013. We liepen samen door de afdeling met kerstversiering. Bij elke afdeling zag ik wel iets wat leuk zou zijn voor iemand. Kijk, die oranje bal, die zal je broer prachtig vinden! En die met roze glitters, die vind jij vast mooi! En kijk daar, een neushoorn, echt iets voor papa. En wat dacht je van die poezenhanger? Echt iets voor Marion. En deze.. die zou oma mooi gevonden hebben. Zo klets ik wat tegen mijn dochter en zij luistert en kijkt.

Dan vraagt ze opeens: mama, welke versiering is echt iets voor jou?

En ik val stil. Want tussen al die honderden, nee duizenden, versieringen heb ik geen idee meer wat ik zelf mooi vind. Niet welke kleur, niet welke vorm, niet of ik ooit nog wel een kerstboom wil versieren. In de vijf jaar daarvoor ben ik een keer verhuisd, heb ik twee kinderen gekregen, plotseling afscheid moeten nemen van mijn moeder en ben ik verder gaan studeren. Mijn leven bestaat op dat moment overdag uit zorgen voor twee kleuters en in de avond rouwen en studeren. Ik ben mezelf helemaal kwijt. Ik weet niet meer wie ik ben en erger nog, ik weet niet meer wie ik wil zijn.

Ik heb mezelf terug gevonden.

Nu is het ruim 8 jaar na dat moment. In de afgelopen jaren ben ik weer verhuisd, heb ik afscheid moeten nemen van mijn vader, ben ik afgestudeerd, getrouwd, van baan gewisseld, nog een keer afgestudeerd, nog een keer van baan gewisseld en ja, er was een pandemie. Uiteindelijk heb ik mijn baan opgezegd om voor mezelf te beginnen. Voor mezelf. Want nu is alles anders. Ik weet nu weer wie ik ben, wie ik wil zijn en ook wat mijn lievelingskleur is. Ik weet waar ik naartoe ga.

Mijn missie.

Nu is het mijn missie om andere moeders te helpen. Om hun eigen kracht terug te vinden, zichzelf terug te vinden, weer in balans te komen. Kun daar jij wel een steuntje in de rug gebruiken? Ik help je graag. Kijk maar eens onder Lekker leven en ontspannen opvoeden, of stuur me een berichtje.

Pasen vieren

Tradities geven houvast in je opvoeding.

Pasen is een vrolijk lentefeest, wat wij elk jaar ongeveer op dezelfde manier vieren, we zetten bewust bepaalde tradities en gewoonten in. Niet alleen met Pasen, maar ook met andere feestdagen zoals Sint Maarten, Sinterklaas, Kerst en verjaardagen kunnen tradities en gewoonten je helpen bij de opvoeding. In deze blog leg ik je uit waarom.

Hoe vieren jullie Pasen?

Wij versieren elk jaar een paastak (of nou ja, eigenlijk is het een bosje snoeiafval uit onze tuin).

Kijk maar eens naar de foto boven deze blog. Dat houten haasje dat in het midden hangt, dat had ik al toen ik zelf nog een kind was. Dat kleine kuikentje rechts, dat kocht ik toen ik net uit huis was. Die grote paarse gemarmerde, die maakten de kinderen jaren geleden tijdens een workshop in het drukkerij museum. En die regenboogpoppetjes die erbij staan naaide ik toen de kinderen nog klein waren. De blauwe is een jaar vermist geweest en toen weer gevonden door de kat.

Brings back memories zo'n paastak versieren! Ik vind het veel leuker om steeds dezelfde versiering te gebruiken, dan om alles weg te gooien en steeds nieuw te kopen. En het is nog duurzamer ook!

Tradities en gewoontes kunnen veel toevoegen voor je gezin. Op de eerste plaats zorgt het voor leuke herinneringen, voor jou en je kind. “Weet je nog dat we altijd…?”

Daarnaast geven gewoontes ook rust in je gezin. Onze kinderen weten al wat er gaat gebeuren. Zo koop ik nooit paaseitjes in maart, dus daar hoeft ook niet om gezeurd te worden. Ze weten dat ze paaschocolade krijgen op Goede Vrijdag. Ieder een eigen mandje met lekkers, wat ze zelf kunnen verdelen over vier dagen. Voorspelbaarheid geeft je kind een rustig en veilig gevoel. Ze hoeven niet af te tasten waar de grenzen liggen, want die zijn al bekend. 

Tradities kunnen ook zorgen voor een geborgen gevoel. In ons gezin doen we altijd.. Ik hoor bij de familie die.. Het geeft een gevoel van veiligheid. Je kunt je identificeren met bepaalde gewoontes en tradities, omdat je erop kunt vertrouwen dat ze er altijd zullen zijn.

Die tradities kunnen groot of klein zijn, dat maakt niet uit. Je kunt bijvoorbeeld elk jaar met Pasen een grote brunch organiseren voor de hele familie, paaseitjes verstoppen in de tuin, eieren uitblazen en verven, altijd op eerste Paasdag gourmetten, mandjes vouwen, een mooie raamschildering maken, een kerkdienst bezoeken of naar een paasvuur gaan kijken. Het maakt niet uit wat je kiest, als het maar elk jaar terugkomt met Pasen.

Juist voor een kind wat prikkelgevoelig is, omdat hij of zij bijvoorbeeld adhd, add of autisme heeft, hoogbegaafd of hoogsensitief is, is het fijn als je kiest voor voorspelbaarheid. Dat geeft duidelijkheid en rust.

Ik raad je dus aan om bepaalde tradities en gewoontes vast te houden en als je ze nog niet hebt; het is nooit te laat om te beginnen met een nieuwe traditie!