Wat is een trampoline ouder?

Wie mij al langer volgt, heeft het me al vaker horen zeggen: “Ik ben voor mijn kinderen een trampoline en een vangnet, maar geen hangmat.” Vaak herkennen andere moeders zich hier meteen in, maar soms roept het toch wel wat vragen op. Want, wat bedoel je daar nou precies mee? In dit blog beginnen we met de trampoline ouder zijn.

De stevige ouder, die geen trampoline ouder kan zijn.

De afgelopen jaren valt mij een trend op bij ouders. Of eigenlijk, zie ik dat er twee groepen zijn ontstaan. Aan de ene kant zie ik ouders die het allerbeste uit hun kind willen halen. Die elke stap in de ontwikkeling actief met de kinderen oefenen. Moeders die richting het einde van de basisschool oefenmateriaal aanschaffen voor de cito’s en bijlessen inkopen, zodat hun kind het ‘hoogst haalbare niveau’ geadviseerd krijgen.

Kinderen die op meerdere sporten zitten, deelnemen aan plusgroepjes buiten schooltijd, altijd uitgedaagd en gestimuleerd worden om het beste uit zichzelf te halen. Kosten noch moeite worden bespaard, ze kiezen altijd ‘het beste’ voor hun kind. Laten we ze voor het gemak even de stevige ouder noemen.

De meevoelende ouder, die geen trampoline ouder wil zijn.

De andere groep is juist het tegenovergestelde. Deze groep lijkt de laatste jaren steeds groter te worden. Het is de groep die vindt dat je kind is wie hij is. Dat we kinderen vooral met rust moeten laten. Voor je het weet moet je kind ‘op de tenen lopen’, raakt hij burn-out en is hij ongelukkig. Nee, dan liever maar een niveautje lager dan geadviseerd door de leerkracht, voor de zekerheid.

Deze groep kiest er vaak bewust voor om ook geen schermtijd en geen bedtijd te geven. Ze vinden dat kinderen daar zelf mee om moeten leren gaan. Geef kinderen de ruimte om zo lang mogelijk kind te zijn en zelf te doen wat goed voelt, dat is hun opvoedvisie.
Laten we ze voor het gemak even de meevoelende ouder noemen.

Mijn opvoedvisie: word juist wel die trampoline moeder.

Wat mijn opvoedvisie betreft, ligt de waarheid in het midden. Ja, het is belangrijk dat je je kinderen de ruimte geeft, om te ontspannen en aan te rommelen. Om zich eens flink te vervelen in het weekend. Nee, het is niet goed wanneer je er constant bovenop zit en pusht om altijd het allerbeste uit jezelf te halen.
Maar.. een beetje stimuleren, dat is juist wel een goed idee. Wanneer je dat doet, dan kun je jezelf een trampoline ouder noemen.

De weg van de minste weerstand.

Als mensen (dat geldt voor grote en kleine mensen) kiezen we van nature voor de makkelijkste weg, de weg van de minste weerstand. Ook wel bekend als de comfortzone. De comfortzone is prettig en, het woord zegt het al, comfortabel.

Maar je comfortzone brengt je niet echt verder. Het daagt je nooit uit. Het zorgt er ook voor dat je niet alles doet wat je misschien wel graag zou willen doen, omdat je denkt dat je het ‘toch niet kunt’ of dat het ‘niks voor mensen zoals wij is’. Voor je het weet zit je vast in een fixed mindset en zeg je dingen als ‘ik ben nou eenmaal niet sportief’, ‘ik ben niet creatief’ of ‘ik ben nou eenmaal introvert’.
Wat je dan doet is een stempel op jezelf drukken en daardoor probeer je geen nieuwe dingen meer. Wat zonde!

De negatieve kanten van de comfortzone.

De comfortzone klinkt misschien heel comfortabel, maar dat is het eigenlijk niet. Mensen die altijd in hun comfortzone blijven, staan stil en gaan sterker nog, vaak langzaam achteruit. Je bestelt een pizza, want je hebt te weinig energie om te koken. Daarna ga je niet naar de sportschool, want je kent daar niemand en bent sowieso niet sportief aangelegd.
En je blijft hangen in een baan waar je niet echt blij van wordt, maar die wel zorgt voor een redelijk inkomen. Je zou wel willen verhuizen, maar doet het niet omdat je zo opziet tegen het gedoe. Kortom, je kiest de makkelijke weg, maar wordt daar niet gelukkiger en gezonder van.

De trampoline geeft je plezier, zelfvertrouwen en het gevoel dat je echt leeft!

Voor iedereen geldt dat kleine stapjes buiten je comfortzone zetten, zorgt voor meer plezier, zelfvertrouwen en het gevoel dat je echt leeft. Wil je dus dat jouw kind later met voldoende zelfvertrouwen en eigenwaarde door het leven gaat, dan is het echt een goed idee om je kind af en toe te stimuleren om spannende stapjes te zetten.

Je hoeft niet aan je kind te gaan trekken, hoeft hem niet op te tillen of te duwen. Je wil je als ouder opstellen als een trampoline ouder. Jouw kind spant zichzelf in, doet zelf moeite, springt zelf op de trampoline en jij zorgt ervoor dat hij net een beetje hoger komt.

Trampoline opvoeden in de praktijk.

Ik zal twee voorbeelden geven, hoe je dat kunt doen in de praktijk.

Stel, je hebt een peuter die niet van de glijbaan af durft. Zit je als ouder in de eerste groep en ben je een stevige ouder, dan ga je je kind pushen om toch te gaan. Misschien zeg je; kijk, alle andere kinderen durven het ook. Je grote broer kon dit wel op jouw leeftijd. Stel je niet zo aan. Niet huilen. Hup, gaan met die banaan!

Zit je in de tweede groep en ben je de meevoelende ouder, dan zeg je waarschijnlijk; vind je de glijbaan eng? Ja, dat begrijp ik wel. Kom, we gaan naar de zandbak. Dan is het zacht als je valt. Het is ook helemaal niet nodig om van de glijbaan te gaan, want we zijn hier voor je plezier.

Als trampoline ouder pak je het anders aan. Je gaat eerst samen op onderzoek uit. Wat is het eigenlijk voor glijbaan, wat voor kleur heeft hij, hoe voelt hij, is hij koud of warm? Daarna stimuleer je je kind. Je zegt iets als; kun je op het trapje omhoog klimmen? Als je kind boven is en angst ervaart, dan vraag je wat je voor je kind kunt doen om het makkelijker te maken voor hem.
Misschien is alleen even bovenaan de glijbaan zitten en dan naar beneden getild worden, wel even genoeg voor vandaag. Misschien durft hij het toch, als je twee handen vasthoudt. Of als je samen gaat. Je onderzoekt wat je kind nodig heeft om een stapje verder te komen, wat jij kunt doen om hem verder te helpen.

Je kind vindt gym niet leuk.

Een ander voorbeeld. Je kind zit op de basisschool en kan niet goed meekomen met gym. Hij vindt gym daardoor ook helemaal niet leuk meer. Wat kun je doen? Je kunt als meevoelende ouder in gesprek gaan met school en aangeven dat je wil dat hij niet meer meedoet, dat je gym toch al onzin vond. Je kunt je kind vertellen dat jij vroeger ook niet goed was in gym en dat jullie familie nou eenmaal niet sportief is. Of je kind zelfs ziek thuis houden tijdens sportdag.

Je kunt als stevige ouder ook zeggen dat hij zich niet moet aanstellen, dat gym er nou eenmaal bij hoort. En als ze hem uitlachen, dan moet hij maar van zich afbijten. Wordt hij hard van. Je biedt hem zelfs een beloning in het vooruitzicht, wanneer hij de volgende keer wel een voldoende op zijn rapport haalt.

Wanneer je een trampoline ouder bent, dan pak je het anders aan. Je gaat wel het gesprek aan met school, maar dan om helder te krijgen waar het pijnpunt precies zit. Wat kan je kind al wel en wat niet? De leerkracht kan het je vertellen. Daarna bedenk je leuke spelletjes, waarin je met je kind spelenderwijs de onderdelen oefent die hij nu nog moeilijk of eng vindt. Je gaat met hem rennen, gooien en vangen, klimmen, vallen en hinkelen, maar net wat hij nodig heeft.
Doordat hij dat met iemand doet die hij vertrouwt, in een vertrouwde omgeving en er niemand kijkt of een oordeel heeft, is de drempel een stuk lager. Op die manier werk je op een fijne manier aan zijn vaardigheden, maar vooral ook aan zijn zelfvertrouwen. Daardoor wordt bewegen en gym weer leuk.

De voordelen van een trampoline opvoeding

Voor jezelf en voor je kind heeft de trampoline opvoeding alleen maar voordelen:

– Je kind krijgt meer zelfvertrouwen en eigenwaarde

– Er zijn minder heftige emoties, minder strijd, verdriet en boosheid

– Je kind leert meer vaardigheden, komt verder en hoger

– Hij of zij ervaart dat hij dingen kan, waarvan hij eerst dacht dat hij het niet kon

– Je kind ervaart dat doorzetten enorm kan lonen

– Tegelijkertijd weet je kind ook goed wat zijn grenzen zijn, dat hij die mag aangeven en dat ze gerespecteerd worden

Op deze manier help je je kind dus om zich te ontwikkelen tot een volwassene die voldoende zelfvertrouwen en eigenwaarde heeft, goed kan omgaan met zijn emoties, veel verschillende vaardigheden heeft, weet dat hij nieuwe dingen kan leren, kan doorzetten als het nodig is, maar ook weet waar zijn grenzen liggen en hoe hij ze aan kan geven.

Wat voor soort ouder wil jij graag zijn?

In het volgende blog vertel ik je meer over de hangmat en het vangnet. Maar voor nu: wat voor ouder ben jij en wat voor soort ouder zou je graag willen zijn?

Ik vind het ontzettend leuk als je jouw opvoedvisie of mening over dit blog met mij deelt, dat kan gemakkelijk via het contactformulier.