Pauline de Vries

Loslaten in de herfst

Het is herfst. De bladeren verkleuren en vallen van de bomen. De laatste oogst wordt van het land gehaald. De dagen worden kouder en korter. Binnen steek ik weer kaarsjes aan en ik ga in de avond met een kopje thee, onder een dekentje op de bank zitten. Maar het kriebelt bij mij ook om op te gaan ruimen, weg te doen, gezellig te maken.

Wat doet de herfst met jou?

Vind je de herfst een fijn en knus seizoen? Of zie je op tegen de kortere dagen en het natte weer?

De herfst is in elk geval een fijne periode om los te gaan laten. Net zoals de bomen, die hun blaadjes loslaten, kun jij ook stilstaan en voelen wat je graag zou willen loslaten. De volgende vragen kunnen je helpen om helder te krijgen wat jij graag los zou willen laten dit seizoen:

Loslaten is altijd de tweede stap die je gaat zetten. De eerste stap is om emoties toe te laten. Je mag twijfelen, bang zijn, er tegenop zien, balen, boos of verdrietig zijn. Als je die emoties wegdrukt, zal het nog moeilijker worden om daarna los te laten.

Het kan helpen om over je emoties te praten, schrijven of tekenen, of juist flink te gaan sporten, net wat bij jou past. Pas als je de emoties echt hebt toegelaten, zal het je lukken om ook echt los te laten. Daarvoor heb je rust nodig, een momentje voor jezelf, een momentje stilstaan en voelen.

Zorg dus dat je eerst een moment van rust creëert voor jezelf. Bedenk of voel dan wat je graag los zou willen laten. Laat de emoties toe en verwerk ze door erover te praten of schrijven. Neem dan pas de laatste stap en kom in actie; ruim op, dank af, zeg nee, denk om en/ of accepteer dat het niet te veranderen is op dit moment.

Vind je het lastig om die rust te vinden, om te voelen wat echt belangrijk is voor jou en wat je wilt loslaten? Lukt het je niet goed om de stappen alleen te zetten? Ik help je er graag mee. Je kunt me altijd een berichtje sturen via het contactformulier. Dan mail of bel ik je en kijken we samen wat ik voor je kan betekenen.

“Als ik dit had geweten, was ik waarschijnlijk nooit aan kinderen begonnen.”

Ze kijkt me aan, met tranen in haar ogen. “Vind je me nu een slechte moeder, omdat ik dit zeg?”

Ik ben er even stil van.

Deze moeder van drie kinderen, heeft het niet makkelijk. Eerst kreeg haar oudste een diagnose; ADD en hoogbegaafd. De combinatie van deze diagnoses maakt dat ze de symptomen heel lang heeft kunnen verbergen, maar uiteindelijk toch vastliep.

Een paar jaar later krijgt de jongste ook een diagnose: ADHD.

De orthopedagoog geeft een hele ‘boodschappenlijst’ aan tips. Zorg voor rust en regelmaat in huis, dat is toch wel het belangrijkste voor dit gezin. Vaste ritmes, duidelijkheid, structuur, dat is wat deze kinderen nodig hebben.

Maar het lukt de moeder niet. Steeds weer maakt ze een planning en steeds loopt die planning in de soep. Ondanks de net aangeschafte agenda, kalender, pictobord en de vele doe-lijstjes, lukt het haar maar niet om rust en structuur aan te brengen in huis.

Dan ontdekt ze dat ze zelf ook ADD heeft. Dat is de reden dat het plannen en organiseren haar zelf ook niet lukt. Ze voelt zich een slechte moeder, omdat ze haar kinderen niet kan geven wat ze zo hard nodig hebben.

Ik stel haar een aantal vragen. Wat heb jij zelf nodig? Waar heb jij plezier in? Waar krijg jij energie van? Wat vind jij echt belangrijk in de opvoeding. Ze weet het niet meer. In het zorgen voor de kinderen is ze zichzelf een beetje kwijt geraakt. We gaan samen aan de slag.

Langzaam, stapje voor stapje, komt er weer plezier in huis. En daarna ook meer rust. En door de rust meer ruimte en overzicht. Het gaat nog niet zoals het is voorgeschreven, een echt gestructureerd huishouden zal het waarschijnlijk nooit worden, maar wel een thuis waar dit gezin zich goed bij voelt.

Zou jij ook graag meer rust in je hoofd en in je huis willen? Meer ruimte voor plezier en ontspanning? Stuur me dan een berichtje. Dan neem ik contact met je op en kijken we samen wat ik voor jou kan betekenen.

Hoe voorkom ik een burn-out, als moeder?

Deze week was het groot in het nieuws; TNO heeft onderzoek gedaan naar burn-outs. Daaruit blijkt dat 29% van de vrouwen, tussen 18 en 35 jaar, te maken heeft met burn-out klachten. Dat zijn er bijna 1 op de 3! En het aantal groeit, want twee jaar geleden ging het nog om 25% van de vrouwen tot 35 jaar.

Hoe herken ik een burn-out?

Om een burn-out te voorkomen is het belangrijk dat je eerst weet wat de signalen en symptomen zijn. Als je weet wat jouw signalen zijn, kun je ook op tijd ingrijpen en aan de rem trekken. Die signalen zijn voor iedereen persoonlijk. Toch is het goed om onderstaande checklist een langs te lopen:

Zijn een aantal van deze punten herkenbaar voor jou? Lees dan vooral nog even verder..

Parentale burn-out; opgebrand als moeder.

Als mensen praten over een burn-out, dan gaat het meestal ook over werk of studie. Op het werk kan de druk zo hoog oplopen, dat je overspannen of burn-out raakt. Als dat gebeurt, ligt er een heel protocol klaar. Je blijft eerst een tijdje thuis en daarna ga je langzaam weer opbouwen of uitkijken naar ander werk.

Het komt ook voor dat ouders overspannen raken van de thuis situatie. Dat noem je dan ook wel een parentale burnout. In Nederland komt dat voor bij ongeveer 3% van de ouders, meestal moeders. Er zijn geen problemen op het werk, maar juist thuis. Misschien heb je een kind met een grote zorgvraag, of lukt het je niet goed om je kind op een fijne manier op te voeden. Je vraagt je regelmatig af of je het wel goed doet als moeder en je kind vraagt van jou al je energie.
Het kan ook zijn dat je relatie uit balans is, waardoor je een aantal signalen van een mogelijke burn-out bij jezelf herkent. Je voelt je onvoldoende gezien en/ of gesteund door je partner en hebt het gevoel dat je er alleen voor staat.

Wanneer je een parentale burn-out hebt, kun je niet het standaardprotocol gebruiken voor burn-outs. Je kunt niet een tijdje geen moeder zijn en daarna weer langzaam opbouwen. Je blijft moeder, ook tijdens je herstelperiode.

Hoe kun je als moeder voorkomen dat je (helemaal) burn-out raakt?

Het belangrijkste is dat je altijd doet wat werkt voor jou en jouw gezin. Ga dus niet eindeloos opvoedboeken lezen, opvoedprogramma's kijken en jezelf vergelijken met andere moeders. Dat zal je alleen maar meer onzeker maken. Je doel is om een opvoedmethode te vinden die past bij jullie als gezin. Volg daarbij zoveel mogelijk je gevoel.

Het vinden van een passende opvoedmethode begint bij ontdekken wat belangrijk is voor jou. Wat zijn de dingen waar het voor jou om draait in het leven? Wat zijn je kernwaarden? En ook; waar krijg jij energie en plezier van?

Als je weet wat belangrijk is voor jou, kun je van die dingen een prioriteit maken en nee zeggen tegen alle andere dingen. Op die manier krijg je meer rust, ruimte, tijd en energie voor wat er echt toe doet. Het voorkomt dat je al je energie en tijd kwijt raakt aan dingen die niet belangrijk zijn voor jou en die al jouw energie opslurpen.

Je hoeft het niet alleen te doen.

Klinkt ingewikkeld? Of weet je niet waar te beginnen? Vind je het lastig om te bepalen wat jouw kernwaarden zijn, wat je belangrijk vindt als moeder en waar jij energie van krijgt? Dat is precies waar ik jou mee kan helpen, met de cursus Lekker leven en Ontspannen opvoeden. Als pedagoog en coach voor moeders heb ik een programma ontwikkeld voor moeders die graag meer rust in hun hoofd en in huis willen creëren. Moeders die misschien al een aantal van de burn-out signalen herkennen en willen voorkomen dat ze echt burn-out raken. Ik help je om de rust terug te vinden, te ontdekken wat jouw kernwaarden zijn, ik laat je zien hoe je makkelijker 'nee' kunt zeggen en ik geef je handvatten om meer ontspannen te gaan opvoeden.

Je leest alles over Lekker leven & ontspannen opvoeden op deze pagina.

Als de vakantie niet zo gaat als je gehoopt had..

De afgelopen dagen was ik wat stiller op sociale media. Onze vakantie verloopt namelijk niet zoals we gehoopt hadden. Geen populair onderwerp op sociale media, maar het gaat gewoon niet zo goed bij ons.

“Ach joh, kop op, anderen hebben het veel erger dan jij.” “Maak er gewoon het beste van!” “Dan ga je toch gewoon...”

Goed bedoelde adviezen, maar echt helpend zijn ze niet.

Wij hadden een plan voor de zomervakantie. Het doel was vooral om even lekker tot rust te komen. Helaas is het niet gelopen, zoals we graag wilden.

“Je bent toch niet van suiker.” “Er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleding!”

Was het maar zo simpel.

Mijn dochter en ik hebben aquagene pruritus, kort door de bocht; we zijn allergisch voor water. In de praktijk betekent dat douchen met speciale olie en bij een hoge luchtvochtigheid, regen en zweet; heel veel jeuk. Denk aan ‘50 muggenbulten tegelijk – jeuk’ of aan ‘in je nakie rollen door de brandnetels – jeuk’.

Gelukkig zijn er wel een paar middeltjes die de jeuk iets kunnen verlichten. Zalven van de dermatoloog, vochtvangers in huis, de kachel af en toe even aan zetten en lichttherapie. Voor de lichttherapie gaan we beide drie keer per week naar het ziekenhuis. Daarnaast hebben we regelmatig overleg met de dermatologen. Dat kost veel tijd en energie, maar het is de moeite waard.

In overleg met de dermatoloog besloten we begin juli om in de zomervakantie een lichttherapie-pauze te houden. Op die manier konden we echt even tot rust komen, met veel minder zorgafspraken. Het advies van de dermatoloog was wel om dagelijks een kwartier met zo min mogelijk kleding in de zon te gaan.

Je raadt het natuurlijk al.. dat lukt deze zomervakantie niet. Dagen met regen, een enorm hoge luchtvochtigheid en geen zon. Dat betekent dus terug naar het ziekenhuis, drie keer per week. Totdat eindelijk de zon weer gaat schijnen.

Daar komt nog bij dat mijn oudste de week voor de vakantie een oorontsteking opliep. Hij is al ruim 2 weken aan het kwakkelen, met veel oorpijn. Slaapt slecht, voelt zich belabberd. Vandaag gaat hij voor de derde keer naar de huisarts in twee weken en laten we hopen dat hij hem dit keer wel echt verder kan helpen.

Kortom, onze zomervakantie is enigszins in het water gevallen. Letterlijk. En natuurlijk baal ik daar enorm van. Eigenlijk doorloop ik nu de volgende fases:

1. Geconfronteerd worden met het feit.

Ik krijg te horen dat onze ziekenhuis-pauze niet door gaat. Dat betekent drie keer per week vroeg de wekker zetten om het ziekenhuis te bellen om te horen hoe laat we die dag kunnen komen. Daarna weten we wanneer we kunnen komen (dat kan om 10 uur zijn, maar ook om 14 uur bijvoorbeeld) en of we de rest van de dag nog plannen kunnen maken. Normaal hebben we vaste tijden, maar omdat we onze plekjes ‘opgegeven’ hebben deze zomer, moeten we het nu doen met gaatjes die vrijkomen in de planning.

2. Balen.

Dit is eigenlijk een hele belangrijke fase, die we het liefste wegstoppen of overslaan. Maar het hoort erbij. Even flink balen. Balen omdat ik toch weer een agenda vol zorgafspraken heb, terwijl we zo toe waren aan rust. Balen dat ik geen afspraken of plannen kan maken op die dagen, omdat ik van tevoren niet weet hoe laat we terecht kunnen. Balen dat ik niet in de tuin kan werken, niet kan barbecuen, steeds de vochtvreters moet legen, zelfs de kachel af en toe aan moet zetten om de boel weer droog te krijgen in huis.

3. Accepteren.

Het is wat het is. We hebben nou eenmaal deze aandoening en we wonen in Nederland. De kans dat het weer doet wat ik wil, is klein. Sterker nog, het weer ligt volledig buiten de zone van invloed, je kunt er niets aan veranderen. Bij deze fase hoort voor mij ook veel bewegen, wandelen tussen de buien door, yoga en geleide meditatie. Uit mijn hoofd en in mijn lijf.

4. Omdenken.

Goed. Het is wat het is. En wat kan er wel? In de meivakantie wilde ik graag naar Frankrijk, maar moesten we in de buurt van het ziekenhuis blijven en dus werd het een vakantie in Norg. We hebben toen een heerlijke week gehad. Dus; wat kan er wel?

Dochter en in zijn naar de bioscoop geweest, naar de Barbiefilm en hebben een hele leuke avond gehad. Gisteren hebben we met het hele gezin een potje monopolie gedaan.

Door de jeuk slaap ik momenteel gemiddeld maar 3 uurtjes per nacht, maar ik kan wel middagdutjes doen. Dat kan wel. We gaan ook nog twee weken naar het buitenland, waar wel mooi weer voorspeld is, gelukkig kan dat ook.

Ben of ken jij iemand waarbij de vakantie ook tegenvalt, om welke reden dan ook?
Is je kampeervakantie verregend? Zijn de kinderen hartstikke dwars? Heeft niemand zin in jouw bedachte uitjes? Doet je partner niks in het huishouden? Is het budget op?

Schiet niet meteen in de vierde fase, door de tegenslag ‘weg te praten’. Door dingen te zeggen als; het kan altijd nog veel erger, of; het wordt vanzelf weer beter. Daar heb je helemaal niks aan. Wat wel helpend is, is even balen, proberen te accepteren en waar mogelijk bedenken wat er nog wel kan.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne zomervakantie!

Pauline.

PS. Baal jij als moeder ook enorm van de regen en vlieg je af en toe tegen de muren op? Gaat de vakantie niet zoals je gehoopt had? Zorg dan in elk geval goed voor jezelf. Maak tijd vrij voor jezelf en doe dingen waar je blij van wordt. Weet je niet goed hoe je dat kunt realiseren? Download dan gratis mijn magazine Spring! Die staat vol tips van mij en van andere moeders, om makkelijker een momentje voor jezelf vrij te maken en ook echt te genieten van die momentjes. Je vindt het magazine hier: www.paulinedevries.com/ebooks.

Gratis activiteiten in de zomervakantie!

"Mama, ik verveel me zo!" Welke moeder heeft dat zinnetje nog nooit gehoord? Jij? Gefeliciteerd!
De meeste moeders ervaren vroeg of laat wel het grote ik-verveel-me-moment. En op zich is daar niets mis mee. Vervelen is uitrusten voor je brein. Door uit te rusten wordt je brein een stuk vrolijker en creatiever. Heel fijn! Maar het is niet zo fijn als je kind zich vaak verveeld. Als je kind vaak geen inspiratie heeft, kan dat zelfs leiden tot piekeren en somberheid en dat willen we natuurlijk voorkomen!

Twee lijsten met tips om verveling te voorkomen.

Daarom deel ik in deze blog twee lijsten met activiteiten die je kind deze zomer zou kunnen doen. De meeste activiteiten zijn gratis en voor sommige heb je een klein budget nodig. De bovenste lijst is speciaal voor basisschoolkinderen, de tweede lijst voor kinderen die 10+ zijn.

Bedenk samen leuke activiteiten voor in de vakantie.

Wat bij mij het beste werkt is om aan het begin van de vakantie een vel papier vol te schrijven met ideeën, waar je kind uit kan kiezen. Oudere kinderen kun je heel goed mee laten denken over welke activiteiten er op de lijst moeten staan. Jongere kinderen hebben misschien wat meer ideetjes nodig van jou. Jullie lijst hang je dan op een centrale plek in huis, bijvoorbeeld op een deur. Komt het grote ik-verveel-me-moment dan voorbij, hoef jij alleen maar te zeggen; je kunt iets van de lijst gaan doen, of je mag je gaan vervelen op je kamer. Veel plezier!

Dit zijn 21 ideeën voor kinderen die op de basisschool zitten:


En dit zijn 14 ideeën voor pubers:

Fijne vakantie!

PS. Wil je voor jezelf ook een fijne vakantie creëren? Lekker tot rust komen tijdens een momentje voor jezelf? Download dan nu gratis mijn magazine Spring! Met tips en inspiratie van mij en andere moeders, om makkelijker een momentje voor jezelf vrij te maken.

Op deze foto bij deze blog, zie je mijn kinderen een jaar of tien geleden, in de zomervakantie. Ze hadden bootjes geknutseld en gingen deze testen in de vijver om de hoek.

Tips voor de zomervakantie!

De zomervakantie: heerlijk, of een uitdaging?

Vorig jaar plaatste ik een bericht online over tijd vrijmaken voor jezelf in de zomervakantie. Ik schreef dat het best een uitdaging kan zijn om er zes weken een fijne tijd van te maken voor je kinderen en voor jezelf. Wat er daarna gebeurde, had ik niet verwacht.

Onder mijn bericht kwamen een stuk of tien reacties van moeders. Moeders die het belachelijk vonden dat je als moeder tijd vrij voor jezelf 'eist', terwijl je zou moeten genieten van je kinderen. En moeders die zich helemaal niet herkenden in dit 'probleem', omdat ze alleen maar plezier hebben in de vakantie en enorm naar uitkijken.

Achter de schermen gebeurde tegelijkertijd iets anders.

Ik ontving tientallen privéberichten van moeders die het zo fijn vonden dat ik dit bericht geplaatst had. Dat ze zich herkenden in dit probleem, maar zich er een beetje voor schaamden. Want 6 weken vakantie is best fijn; even geen wekker voor school, geen huiswerk, geen clubjes. Maar wat dan wel? Niet iedereen heeft zelf ook 6 weken vrij, niet iedereen zit 5 weken op de camping. Niet elk kind kan zich even goed zelfstandig vermaken. En dan kan het je best eens aanvliegen.

Daarom geef ik in deze periode altijd heel veel tips om de vakantie ontspannen door te komen.
Die tips verstuur ik via inspiratiemails en plaats ik op Instagram en Facebook.

In deze blog zal ik alvast een tip met je delen:

Vergeet jezelf niet, deze zomer!

Maak, aan het begin van de vakantie, een lijstje met dingen die jij graag zou willen doen deze zomer. Het hoeven geen grote dingen te zijn. Misschien wil je een keer je boek uitlezen, naar de kapper, met een vriendin afspreken of een keer per week een uurtje sporten?

Maak vervolgens een plan hoe je dit echt kunt realiseren. Kan je partner op die momenten voor de kinderen zorgen, of heb je familie die op jouw kinderen kan passen? Vertel ze dan vast over je plannen.

Geen familie, partner of oppas bij de hand.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je geen oppas bij de hand hebt. Dan is het slim om op tijd actie te ondernemen. Ga samenwerken met een andere moeder. Jij past een middag op haar kinderen en zij een middag op die van jou. Op die manier hebben je kinderen vriendjes om zich mee te vermaken en creëer jij een middagje vrij voor jezelf.

Meer tips voor de zomervakantie ontvangen?

Stuur me een mailtje, dan zet ik jou ook op de lijst voor de gratis inspiratiemails. Uiteraard kun je je op elk moment weer eenvoudig uitschrijven. Of volg me op Facebook of Instagram.

Fijne vakantie!

Geef makkelijker je grenzen aan, met deze drie stappen.

Ik vond het moeilijk om grenzen aan te geven.

Toen ik nog een baan had in loondienst, vond ik het regelmatig heel lastig om mijn grenzen aan te geven. Ik had een contract voor 36 uur, maar werkte regelmatig 40 of meer. Dat had ook voordelen, want die overuren kon ik dan weer opnemen op een dag dat ik liever vrij wilde zijn voor de kinderen. Maar tegelijkertijd was de druk hoog. Ik had regelmatig hoofdpijn, was bijna altijd moe en om mij heen zag ik steeds vaker collega’s (tijdelijk) vertrekken met een burn-out.

Wat ging er mis bij mij en mijn collega's?

Wat waren de valkuilen waar wij, mijn collega’s en ik, intrapten? Allereerst deden we ontzettend belangrijk werk. We hielpen mensen die echt hulp nodig hadden. Mensen die, vaak zwaar getraumatiseerd, hier in Nederland weer hun leven probeerden op te bouwen met helemaal niks. En dus waren we onmisbaar, of beter gezegd; voelden we ons onmisbaar. Die mensen rekenden op ons!

Een andere valkuil was dat we elkaar van alles aanpraatten; ‘Het is nu even druk, na de audit wordt het wel weer rustiger. We moeten dit nu gewoon even afronden, daarna kunnen we weer vrije dagen opnemen. We kunnen nu echt niet minder gaan doen, juist nu drie van de zeven ziek thuis zitten. Laten we de taken van onze collega met burn-out maar onder elkaar verdelen, want een tijdelijke kracht inwerken om haar te vervangen kost ook weer energie en budget.’

Nee zeggen, met schuldgevoel en excuses.

Op een avond stond er weer een vergadering gepland en ik zag het echt niet zitten om daar ook nog naartoe te gaan. Mijn doe-lijst was eindeloos lang en er was een belangrijk project wat af moest. Na een tijdje twijfelen en met schuldgevoel, besloot ik mezelf af te melden voor de vergadering. Ik stuurde mijn collega’s een mail:

“Beste collega’s, vanavond hebben we een vergadering. Ik weet dat die vergadering belangrijk is, maar het lukt me echt niet om aanwezig te zijn. Vorige week heb ik 12 overuren geschreven en deze week zit ik alweer aan mijn max. Zoals jullie weten ben ik bezig met project A en dat moet echt volgende week af. Ik hoop op jullie begrip hiervoor.

Mochten jullie nog vragen aan mij hebben over project B, stuur me dan even een appje, dan beantwoord ik die tussendoor even. Ik zal straks nog een mailtje sturen met mijn input betreffende punt 3a, zodat jullie daar wel verder mee kunnen.

Nogmaals excuses en ik wens jullie een goede vergadering.
Groetjes, Pauline. ”

Terwijl ik op ‘verzenden’ klikte, kwam er een mail binnen van een (mannelijke) collega:

“Hoi allemaal, ik ben er vanavond helaas niet bij. Lees wel in de notulen wat ik gemist heb. Tot de volgende keer. Fijne avond, J.”

Hij zegde, net als ik, de vergadering af. Hij zei ook 'nee', maar dan zonder zich te verontschuldigen en allerlei extra werk op zich te nemen. Ik vond dat echt een leermomentje; zo kan het ook!

Hoe kan ik beter mijn grenzen aangeven?

Terugkijkend heb ik in die periode veel geleerd over het aangeven van mijn grenzen. Sindsdien pak ik het anders aan. Ik geef nu veel beter mijn grenzen aan en ik voel me zelden meer moe en heb nooit meer hoofdpijn door mijn werk.

Dat komt eigenlijk door drie simpele stappen die ik steeds weer zet:

1. Ik realiseer me nu dat ik op mijn werk vervangbaar ben, maar thuis niet. Toen de corona-crisis uitbrak was er opeens veel minder budget en stond ik, ondanks mijn vaste contract, binnen een paar maanden op straat. De projecten waar ik mee bezig was werden geschrapt of verkleind en de organisatie waar ik voor werkte draait nog steeds gewoon door. Ze konden me prima vervangen.

Thuis ben ik niet vervangbaar. Mijn kinderen rekenen op mij als moeder, mijn man vindt mij onmisbaar als partner. Voor hen ben ik echt onvervangbaar.

2. Mijn gezin staat absoluut op nummer 1, inclusief de zorg voor mezelf. Je kunt prima jezelf op één zetten, naast je kinderen en je partner. Het is heel gezellig om met z’n allen op de eerste plaats te staan! Je bent geen ‘betere moeder’ als je je kinderen alleen op de eerste plaats zet. Jij mag daar bij hen staan.

3. Ik weet nu wat ik echt belangrijk vind. Mijn gezin, mijn persoonlijke ontwikkeling, zorg voor mezelf en ook mijn werk. Werk waarin ik word uitgedaagd, mensen echt verder kan helpen en waarin ik dagelijks nieuwe dingen leer. Ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe.

Stel jezelf drie belangrijke vragen, voordat je 'ja' zegt, tegen een activiteit.

Doordat ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe, is het opeens veel makkelijker om grenzen aan te geven. Ik vraag mezelf af:

– Draagt deze activiteit bij aan een van de dingen die ik echt belangrijk vind?

– Draagt deze activiteit bij aan een van de doelen die ik wil behalen?

– Geeft deze activiteit me energie, plezier of een goed gevoel?

Is het antwoord op deze vragen drie keer nee? Dan zeg ik nee tegen de activiteit en ik stop ermee. Als dat echt niet kan, zoek ik een andere oplossing. Ik vraag bijvoorbeeld iemand anders (betaald of onbetaald) om deze taak van mij over te nemen.

Er zijn veel dingen waar ik inmiddels mee gestopt ben, bijvoorbeeld; strijken, boodschappen doen (ik laat ze bezorgen), doelloos scrollen op sociale media, contacten onderhouden met mensen die altijd negatief zijn en in m'n eentje alle voorbereidingen treffen voor feestdagen (doe ik nu samen met mijn gezin).

Door deze vragen steeds weer opnieuw aan mezelf te stellen, wordt het echt makkelijker om grenzen aan te geven en ook om meer tijd voor mezelf vrij te maken. Probeer het maar eens uit!

Wat zouden ze er van denken, als ik…

Persoonlijk verhaal.

Mijn moeder leed aan iets, wat ik ook wel het 'Watzoudenanderendaarvandenken-virus' noem. Bij alles wat ze deed, overwoog of wilde dacht ze eerst; wat zouden anderen daar van denken?

Op mijn 15e kreeg ik verkering met een jongen die veganist was en ik besloot toen spontaan om zelf vegetariër te worden. Mijn moeder vond dat heel interessant. Ze was altijd al bewust bezig met het milieu en gezonde voeding, maar vegetariër worden, dat vond ze lastig. 

Ze vond het wel heel goed van mij, dat ik vegetariër werd en at vanaf toen thuis zelf ook meestal vegetarisch. Dat was ook praktisch, want we woonden met z'n tweetjes. Toen ik haar vroeg waarom ze niet ook helemaal vegetariër werd zei ze; 'Ik ben 52 jaar, mensen zien me aankomen. Dat ik dan opeens vegetariër ben. Wat zouden ze daar niet van denken? Ik eet thuis wel vegetarisch.'*

Waarschijnlijk speelde ook een rol dat zij en haar vriendinnen vlak na de oorlog geboren zijn en opgroeiden met 'eten wat de pot schaft' en 'doe maar gewoon, dan doe je wel gek genoeg.' Die gedachtes remden haar af om te kiezen wat ze eigenlijk zelf graag zou willen doen.

Ook was mijn moeder twee keer getrouwd en twee keer gescheiden. En daar praatten wij niet over. Tenminste, nooit buiten de deur. Ik mocht me overal alleen voorstellen met mijn voornaam, want wat als mensen horen dat wij alle drie (mijn moeder, mijn oudere zus en ik woonden toen met z'n drietjes) een andere achternaam hadden? 

Ze zien je aankomen. Twee keer getrouwd en twee keer gescheiden. Wat zouden ze daar niet van denken?

(Dat mijn zus een flinke bos donkere krullen en bruine ogen heeft en ik blond haar een blauwe ogen, zorgde ervoor dat mensen gingen raden hoe dat kon en meestal dachten dat mijn zus geadopteerd zou zijn. In de jaren '70 en '80 waren er niet veel alleenstaande vrouwen met twee kinderen van twee vaders.)

Als ik in gesprek ben met de moeders die ik coach merk ik dat het virus van 'Watzoudenanderendaarvandenken' nog steeds even besmettelijk en aanwezig is. 

Er zijn moeders die graag thuisblijfmoeder zouden willen zijn, maar dat niet doen. Want, wat zouden anderen daarvan denken? Of ze zouden juist graag meer willen werken, een eigen bedrijf willen beginnen, willen scheiden, of juist willen trouwen met een oudere man, hun rimpels willen laten wegspuiten, open willen zijn over het pittige gedrag van hun kind.. maar ze doen het niet. 

Want.. wat zou een ander daarvan denken?

Er is maar een remedie voor dit virus en dat is een antwoord op de vraag geven.

Wat zouden anderen daarvan denken?

Helemaal niks. De meeste mensen in jouw omgeving zijn helemaal niet bezig met jou en de keuzes die jij maakt. Die zijn namelijk te druk met zichzelf.

Mensen die dichtbij jou staan willen, als het goed is, graag dat jij gelukkig bent. Zij willen dat je kiest wat jou gelukkig maakt. Echt waar. 

En stel, dat zou toch niet zo zijn. Er zijn mensen in jouw naaste omgeving die niet willen dat jij kiest waar jij gelukkig van wordt. Doet het er werkelijk toe wat die mensen denken?

Maak dus keuzes waar jij gelukkig van wordt. En laat je vooral niet remmen door het virus! Je kan dit!

* Een jaar later ging ik uit huis, ik was bijna 17. Mijn moeder werd alsnog helemaal vegetariër en bleef dat tot haar dood, 9 jaar later.

Hoe zorg je voor een superfijne Moederdag?

Zeven tips om er een hele fijne Moederdag van te maken. Ook als je partner Moederdag maar ‘commerciële onzin vindt, je puber wel iets beters te doen heeft, je kleuter op school geen moederdagcadeautje meer maakt, de kinderen bij je ex zijn, je eigen moeder er niet meer is of je geen klik hebt met je schoonmoeder.

1. Zorg dat je je verwachtingen uitspreekt. Heb je een partner en/ of een puber in huis en hoop je dat ze er dit jaar wel aan denken dat het Moederdag is? De beste tactiek is om uit te spreken wat je wilt. Noem het eens tijdens het eten, of stuur een appje naar de gezinsapp: ‘Aanstaande zondag is het weer Moederdag. Ik zou echt heel blij worden van chocolade/bloemen/een lief kaartje.’

2. Heb je tip 1 al vaker geprobeerd, maar werkt het niet? Ga dan door naar tip 4.

3. Heb je een kleuter die op school geen moederdagknutseltje meer maakt? Jammer! Maar je kunt natuurlijk wel samen fijne herinneringen maken voor of op Moederdag. Wat dacht je van samen een wildboeket gaan plukken en die op tafel zetten? Of samen een kransje vlechten voor elkaar, van madeliefjes? Samen hartjeskoekjes bakken? Of je maakt jaarlijks een leuk aandenken door samen elke Moederdag op de foto te gaan, jullie handen onder het kopieerapparaat te leggen of een lippenstiftkus op papier te drukken.

4. Gaan je partner en/ of kinderen echt niet in actie komen dit weekend, of zijn de kinderen bij je ex? Maak er zelf een super-verwen-Moederdag van. Pak pen en papier en zet een fijn muziekje op. Schrijf alles op wat je kunt bedenken, waar jij blij van wordt. Omcirkel daarna minstens drie dingen die je jezelf gaat gunnen deze Moederdag.

Wat dacht je van:

– je lievelingseten laten bezorgen

– naar de manicure/ kapper/ sauna

– een nieuw boek kopen en lezen

– je allerfijnste outfit aantrekken

– een speciale paylist maken of reeks podcasten luisteren

– een tijdschrift kopen

– je favoriete ijs/ chocolade/ koekjes in huis halen

– een mooie bos bloemen aan jezelf laten bezorgen

– jezelf trakteren op een fijn parfum of een mooie ketting

– een filmmiddag houden

Zie je jezelf al zitten in de tuin, met je favoriete muziek op, een tijdschrift bij de hand, een kopje thee en een doosje bonbons? Moeder zijn is topsport, je hebt het verdiend!

5. Is je eigen moeder overleden, zoals die van mij en mis je haar altijd een beetje extra op dit soort dagen? Ga naar een plek die positieve herinneringen bij je oproept. Ik ga zelf graag naar het graf van mijn moeder met een paar mooie plantjes. Je kunt ook een klein ritueeltje bedenken wat je elke Moederdag doet. Een kaars aansteken, bloemen in je tuin zaaien, een steen op haar graf leggen, foto’s bekijken, haar een brief schrijven. Doe wat voor jou goed voelt en voel je vooral niet verplicht om iets te doen wat niet bij je past.

6. Het leed wat schoonmoeders heet. Heb je een leuke schoonmoeder, zoals ik, dan is er weinig aan de hand. Heb je een schoonmoeder waar het minder mee klikt, onthoud dan; het is Moederdag, geen Schoonmoederdag. Maak goede afspraken met je partner. Hij kan zijn moeder ook alleen (met de kinderen) bezoeken, of jij gaat wel mee, maar niet langer dan een uur. Kies ervoor om iets te gaan doen wat je zelf ook leuk vindt, dan voorkom je ook ongemakkelijke stiltes. Misschien ook goed om te onthouden; zonder je schoonmoeder, was je partner er ook niet geweest. Dus misschien een goede reden om toch even een bloemetje voor haar te kopen ;)

7. Laat je verwachtingen los. Zie jij ook al die reclames van perfecte gezinnen op perfecte Moederdagen? Vaders die ontbijtjes op bed serveren (zonder de croissant in het bed te kruimelen), kinderen met schone kleren en prachtige knutsels, dure cadeaus? Laat dat beeld nu los. Het gaat niet om perfectie, het gaat om het gebaar. Om iets liefs. En als dat niet van een ander komt, dan mag je extra lief zijn voor jezelf (zie ook tip 4).

Ik wens je een prachtige Moederdag!

Tijd voor jezelf is niet egoïstisch.

Moeders die zichzelf wegcijferen zijn geen betere moeders.

"Ik heb mijn kinderen altijd op 1 gezet, mezelf weggecijferd. Nu zijn ze uit huis en heb ik niks meer om handen. Ik weet niet eens meer wat ik leuk vind. Ik wil alle jonge moeders aanraden om het anders te doen, want ik heb er spijt van dat ik het zo aangepakt heb.' - anoniem

Bovenstaand bericht las ik afgelopen week op Facebook. Het deed iets met me. Ik vind het treurig, maar tegelijkertijd ook liefdevol. Deze moeder heeft zichzelf altijd weggecijferd voor de kinderen. Vanuit liefde voor haar kinderen. En daardoor is ze zichzelf kwijtgeraakt.

Ontspannen opvoeden.

Zoals jullie misschien wel weten is het mijn missie om moeders te helpen ontspannen op te voeden. Ontspannen opvoeden betekent voor mij opvoeden met zelfvertrouwen, plezier, energie en voldoende tijd voor jezelf. En dat laatste is juist iets waar veel moeders moeite mee hebben.

Want tijd voor jezelf vrijmaken, is dat niet egoïstisch? Zet een goede moeder haar kinderen niet altijd op 1?

Tijd voor jezelf vrijmaken is super belangrijk!

Nee. Tijd voor jezelf vrijmaken is niet egoïstisch. Het is super belangrijk. Voor jezelf en je gezin. Ik zal je vertellen wat mijn ervaring is. Voor mijn werk spreek ik al jaren tientallen, misschien wel honderden moeders. Een groot deel van hen is altijd moe, een klein deel zelfs uitgeput en opgebrand. Ze geven alles voor hun kinderen, hun werk, hun partner en het huishouden. Soms doen ze ook nog vrijwilligerswerk, helpen ze op school of doen ze mantelzorg. Daardoor raakt hun batterij helemaal leeg.

Omdat hun batterij leeg is, vinden ze het moeilijk om op te voeden, grenzen aan te geven, duidelijk te zijn en plezier te maken met hun kinderen.

Hoe kun je je energie weer opladen?

De enige manier om die batterij weer op te laden is tijd nemen voor jezelf. Dingen doen waar jij van tot rust komt, of waar jij juist energie van krijgt. Wat dat is, is voor iedereen anders. Zelf maak ik dagelijks tijd voor mezelf vrij, Ik maak elke dag een wandeling met mijn partner, ik ga op tijd naar bed en ik lees graag en veel. Verder spreek ik graag af met vriendinnen, bijvoorbeeld om thee te drinken in het tuincentrum (waar het altijd lente is en waar ik meteen vrolijk word van alle bloemen).

Door regelmatig op te laden, word je een vrolijker, energiekere en leukere moeder. Als je voldoende energie hebt is het makkelijker om grenzen aan te geven. Met een vol hoofd is het juist moeilijk om beslissingen te nemen en hier achter te blijven staan. Terwijl kinderen juist opbloeien van duidelijke grenzen. Dan hoeven ze veel minder de strijd aan te gaan en is de sfeer in huis veel relaxter.

Waar word jij echt blij van?

Daarom heb ik een leuke uitdaging voor je. Bedenk deze week nog iets wat jij zou kunnen doen, waar je blij van wordt en energie van krijgt. Doe dat deze week nog. Ervaar zelf wat voor effect het op je heeft, als je op tijd oplaadt.

Ik zou het erg leuk vinden als je me laat weten wat jij gekozen hebt. Je kunt me een berichtjes sturen via de contactpagina van deze site.

Ik wens je een hele fijne week!