Tips voor de zomervakantie!

De zomervakantie: heerlijk, of een uitdaging?

Vorig jaar plaatste ik een bericht online over tijd vrijmaken voor jezelf in de zomervakantie. Ik schreef dat het best een uitdaging kan zijn om er zes weken een fijne tijd van te maken voor je kinderen en voor jezelf. Wat er daarna gebeurde, had ik niet verwacht.

Onder mijn bericht kwamen een stuk of tien reacties van moeders. Moeders die het belachelijk vonden dat je als moeder tijd vrij voor jezelf 'eist', terwijl je zou moeten genieten van je kinderen. En moeders die zich helemaal niet herkenden in dit 'probleem', omdat ze alleen maar plezier hebben in de vakantie en enorm naar uitkijken.

Achter de schermen gebeurde tegelijkertijd iets anders.

Ik ontving tientallen privéberichten van moeders die het zo fijn vonden dat ik dit bericht geplaatst had. Dat ze zich herkenden in dit probleem, maar zich er een beetje voor schaamden. Want 6 weken vakantie is best fijn; even geen wekker voor school, geen huiswerk, geen clubjes. Maar wat dan wel? Niet iedereen heeft zelf ook 6 weken vrij, niet iedereen zit 5 weken op de camping. Niet elk kind kan zich even goed zelfstandig vermaken. En dan kan het je best eens aanvliegen.

Daarom geef ik in deze periode altijd heel veel tips om de vakantie ontspannen door te komen.
Die tips verstuur ik via inspiratiemails en plaats ik op Instagram en Facebook.

In deze blog zal ik alvast een tip met je delen:

Vergeet jezelf niet, deze zomer!

Maak, aan het begin van de vakantie, een lijstje met dingen die jij graag zou willen doen deze zomer. Het hoeven geen grote dingen te zijn. Misschien wil je een keer je boek uitlezen, naar de kapper, met een vriendin afspreken of een keer per week een uurtje sporten?

Maak vervolgens een plan hoe je dit echt kunt realiseren. Kan je partner op die momenten voor de kinderen zorgen, of heb je familie die op jouw kinderen kan passen? Vertel ze dan vast over je plannen.

Geen familie, partner of oppas bij de hand.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je geen oppas bij de hand hebt. Dan is het slim om op tijd actie te ondernemen. Ga samenwerken met een andere moeder. Jij past een middag op haar kinderen en zij een middag op die van jou. Op die manier hebben je kinderen vriendjes om zich mee te vermaken en creëer jij een middagje vrij voor jezelf.

Meer tips voor de zomervakantie ontvangen?

Stuur me een mailtje, dan zet ik jou ook op de lijst voor de gratis inspiratiemails. Uiteraard kun je je op elk moment weer eenvoudig uitschrijven. Of volg me op Facebook of Instagram.

Fijne vakantie!

Geef makkelijker je grenzen aan, met deze drie stappen.

Ik vond het moeilijk om grenzen aan te geven.

Toen ik nog een baan had in loondienst, vond ik het regelmatig heel lastig om mijn grenzen aan te geven. Ik had een contract voor 36 uur, maar werkte regelmatig 40 of meer. Dat had ook voordelen, want die overuren kon ik dan weer opnemen op een dag dat ik liever vrij wilde zijn voor de kinderen. Maar tegelijkertijd was de druk hoog. Ik had regelmatig hoofdpijn, was bijna altijd moe en om mij heen zag ik steeds vaker collega’s (tijdelijk) vertrekken met een burn-out.

Wat ging er mis bij mij en mijn collega's?

Wat waren de valkuilen waar wij, mijn collega’s en ik, intrapten? Allereerst deden we ontzettend belangrijk werk. We hielpen mensen die echt hulp nodig hadden. Mensen die, vaak zwaar getraumatiseerd, hier in Nederland weer hun leven probeerden op te bouwen met helemaal niks. En dus waren we onmisbaar, of beter gezegd; voelden we ons onmisbaar. Die mensen rekenden op ons!

Een andere valkuil was dat we elkaar van alles aanpraatten; ‘Het is nu even druk, na de audit wordt het wel weer rustiger. We moeten dit nu gewoon even afronden, daarna kunnen we weer vrije dagen opnemen. We kunnen nu echt niet minder gaan doen, juist nu drie van de zeven ziek thuis zitten. Laten we de taken van onze collega met burn-out maar onder elkaar verdelen, want een tijdelijke kracht inwerken om haar te vervangen kost ook weer energie en budget.’

Nee zeggen, met schuldgevoel en excuses.

Op een avond stond er weer een vergadering gepland en ik zag het echt niet zitten om daar ook nog naartoe te gaan. Mijn doe-lijst was eindeloos lang en er was een belangrijk project wat af moest. Na een tijdje twijfelen en met schuldgevoel, besloot ik mezelf af te melden voor de vergadering. Ik stuurde mijn collega’s een mail:

“Beste collega’s, vanavond hebben we een vergadering. Ik weet dat die vergadering belangrijk is, maar het lukt me echt niet om aanwezig te zijn. Vorige week heb ik 12 overuren geschreven en deze week zit ik alweer aan mijn max. Zoals jullie weten ben ik bezig met project A en dat moet echt volgende week af. Ik hoop op jullie begrip hiervoor.

Mochten jullie nog vragen aan mij hebben over project B, stuur me dan even een appje, dan beantwoord ik die tussendoor even. Ik zal straks nog een mailtje sturen met mijn input betreffende punt 3a, zodat jullie daar wel verder mee kunnen.

Nogmaals excuses en ik wens jullie een goede vergadering.
Groetjes, Pauline. ”

Terwijl ik op ‘verzenden’ klikte, kwam er een mail binnen van een (mannelijke) collega:

“Hoi allemaal, ik ben er vanavond helaas niet bij. Lees wel in de notulen wat ik gemist heb. Tot de volgende keer. Fijne avond, J.”

Hij zegde, net als ik, de vergadering af. Hij zei ook 'nee', maar dan zonder zich te verontschuldigen en allerlei extra werk op zich te nemen. Ik vond dat echt een leermomentje; zo kan het ook!

Hoe kan ik beter mijn grenzen aangeven?

Terugkijkend heb ik in die periode veel geleerd over het aangeven van mijn grenzen. Sindsdien pak ik het anders aan. Ik geef nu veel beter mijn grenzen aan en ik voel me zelden meer moe en heb nooit meer hoofdpijn door mijn werk.

Dat komt eigenlijk door drie simpele stappen die ik steeds weer zet:

1. Ik realiseer me nu dat ik op mijn werk vervangbaar ben, maar thuis niet. Toen de corona-crisis uitbrak was er opeens veel minder budget en stond ik, ondanks mijn vaste contract, binnen een paar maanden op straat. De projecten waar ik mee bezig was werden geschrapt of verkleind en de organisatie waar ik voor werkte draait nog steeds gewoon door. Ze konden me prima vervangen.

Thuis ben ik niet vervangbaar. Mijn kinderen rekenen op mij als moeder, mijn man vindt mij onmisbaar als partner. Voor hen ben ik echt onvervangbaar.

2. Mijn gezin staat absoluut op nummer 1, inclusief de zorg voor mezelf. Je kunt prima jezelf op één zetten, naast je kinderen en je partner. Het is heel gezellig om met z’n allen op de eerste plaats te staan! Je bent geen ‘betere moeder’ als je je kinderen alleen op de eerste plaats zet. Jij mag daar bij hen staan.

3. Ik weet nu wat ik echt belangrijk vind. Mijn gezin, mijn persoonlijke ontwikkeling, zorg voor mezelf en ook mijn werk. Werk waarin ik word uitgedaagd, mensen echt verder kan helpen en waarin ik dagelijks nieuwe dingen leer. Ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe.

Stel jezelf drie belangrijke vragen, voordat je 'ja' zegt, tegen een activiteit.

Doordat ik weet wat ik wil doen en waarom ik dat doe, is het opeens veel makkelijker om grenzen aan te geven. Ik vraag mezelf af:

– Draagt deze activiteit bij aan een van de dingen die ik echt belangrijk vind?

– Draagt deze activiteit bij aan een van de doelen die ik wil behalen?

– Geeft deze activiteit me energie, plezier of een goed gevoel?

Is het antwoord op deze vragen drie keer nee? Dan zeg ik nee tegen de activiteit en ik stop ermee. Als dat echt niet kan, zoek ik een andere oplossing. Ik vraag bijvoorbeeld iemand anders (betaald of onbetaald) om deze taak van mij over te nemen.

Er zijn veel dingen waar ik inmiddels mee gestopt ben, bijvoorbeeld; strijken, boodschappen doen (ik laat ze bezorgen), doelloos scrollen op sociale media, contacten onderhouden met mensen die altijd negatief zijn en in m'n eentje alle voorbereidingen treffen voor feestdagen (doe ik nu samen met mijn gezin).

Door deze vragen steeds weer opnieuw aan mezelf te stellen, wordt het echt makkelijker om grenzen aan te geven en ook om meer tijd voor mezelf vrij te maken. Probeer het maar eens uit!

Wat zouden ze er van denken, als ik…

Persoonlijk verhaal.

Mijn moeder leed aan iets, wat ik ook wel het 'Watzoudenanderendaarvandenken-virus' noem. Bij alles wat ze deed, overwoog of wilde dacht ze eerst; wat zouden anderen daar van denken?

Op mijn 15e kreeg ik verkering met een jongen die veganist was en ik besloot toen spontaan om zelf vegetariër te worden. Mijn moeder vond dat heel interessant. Ze was altijd al bewust bezig met het milieu en gezonde voeding, maar vegetariër worden, dat vond ze lastig. 

Ze vond het wel heel goed van mij, dat ik vegetariër werd en at vanaf toen thuis zelf ook meestal vegetarisch. Dat was ook praktisch, want we woonden met z'n tweetjes. Toen ik haar vroeg waarom ze niet ook helemaal vegetariër werd zei ze; 'Ik ben 52 jaar, mensen zien me aankomen. Dat ik dan opeens vegetariër ben. Wat zouden ze daar niet van denken? Ik eet thuis wel vegetarisch.'*

Waarschijnlijk speelde ook een rol dat zij en haar vriendinnen vlak na de oorlog geboren zijn en opgroeiden met 'eten wat de pot schaft' en 'doe maar gewoon, dan doe je wel gek genoeg.' Die gedachtes remden haar af om te kiezen wat ze eigenlijk zelf graag zou willen doen.

Ook was mijn moeder twee keer getrouwd en twee keer gescheiden. En daar praatten wij niet over. Tenminste, nooit buiten de deur. Ik mocht me overal alleen voorstellen met mijn voornaam, want wat als mensen horen dat wij alle drie (mijn moeder, mijn oudere zus en ik woonden toen met z'n drietjes) een andere achternaam hadden? 

Ze zien je aankomen. Twee keer getrouwd en twee keer gescheiden. Wat zouden ze daar niet van denken?

(Dat mijn zus een flinke bos donkere krullen en bruine ogen heeft en ik blond haar een blauwe ogen, zorgde ervoor dat mensen gingen raden hoe dat kon en meestal dachten dat mijn zus geadopteerd zou zijn. In de jaren '70 en '80 waren er niet veel alleenstaande vrouwen met twee kinderen van twee vaders.)

Als ik in gesprek ben met de moeders die ik coach merk ik dat het virus van 'Watzoudenanderendaarvandenken' nog steeds even besmettelijk en aanwezig is. 

Er zijn moeders die graag thuisblijfmoeder zouden willen zijn, maar dat niet doen. Want, wat zouden anderen daarvan denken? Of ze zouden juist graag meer willen werken, een eigen bedrijf willen beginnen, willen scheiden, of juist willen trouwen met een oudere man, hun rimpels willen laten wegspuiten, open willen zijn over het pittige gedrag van hun kind.. maar ze doen het niet. 

Want.. wat zou een ander daarvan denken?

Er is maar een remedie voor dit virus en dat is een antwoord op de vraag geven.

Wat zouden anderen daarvan denken?

Helemaal niks. De meeste mensen in jouw omgeving zijn helemaal niet bezig met jou en de keuzes die jij maakt. Die zijn namelijk te druk met zichzelf.

Mensen die dichtbij jou staan willen, als het goed is, graag dat jij gelukkig bent. Zij willen dat je kiest wat jou gelukkig maakt. Echt waar. 

En stel, dat zou toch niet zo zijn. Er zijn mensen in jouw naaste omgeving die niet willen dat jij kiest waar jij gelukkig van wordt. Doet het er werkelijk toe wat die mensen denken?

Maak dus keuzes waar jij gelukkig van wordt. En laat je vooral niet remmen door het virus! Je kan dit!

* Een jaar later ging ik uit huis, ik was bijna 17. Mijn moeder werd alsnog helemaal vegetariër en bleef dat tot haar dood, 9 jaar later.

Lente, tijd voor (persoonlijke) groei.

Het is eindelijk lente. Tijd om te groeien.

Je ziet het nu niet alleen op de kalender, maar ook zodra je een stap buiten de deur zet. De zon schijnt wat vaker, bomen krijgen bloesems en de tulpen komen boven de grond. De lente is absoluut mijn favoriete seizoen. En niet alleen vanwege de prachtige natuur.

Voor mij staat de lente symbool voor groei. Het is de tijd waarin ik de ruimte voel om te groeien. Tijd voor nieuwe dingen!

Waar ik in de winter nog veel binnen bleef en nadacht over wat ik graag wil veranderen, geeft de lente kriebels om dingen echt anders aan te pakken. Dat begint met opruimen. Letterlijk, door een rondje door het huis te maken en op te ruimen. Maar ook figuurlijk. Met welke dingen wil ik graag stoppen? Welke dingen in mijn agenda wil ik graag opruimen? Welke activiteiten passen niet langer bij mij?

Opruimen geeft ruimte voor nieuwe dingen. De lente is een prachtige tijd om te beginnen met nieuwe gewoontes. Zo wandel ik sinds vorige lente elke dag een half uur. Dat bevalt me zo goed, dat ik dat zeker blijf doen.

Ook binnen mijn bedrijf zijn er deze lente veel veranderingen. Ik neem afscheid van drie cursussen en ben druk bezig met het ontwikkelen van een nieuwe cursus. Twee e-books gaan weg en er komt een nieuwe voor in de plaats. Niet zomaar een e-book, maar een magazine, vol inspiratie, tips en verhalen. Je kunt hem vanaf 21 april hier gratis downloaden.

De nieuwe cursus krijgt als thema ‘Lekker leven en ontspannen opvoeden’. Het gaat onder andere over mindset, tijd voor jezelf vrijmaken, ontspannen en grenzen aangeven. En het gaat ook over moederschap, straffen en belonen (en alternatieven daarvoor), omgaan met een kind dat snel overprikkeld is, emoties en het loslaten van je kind.

Ik kijk er echt ontzettend naar uit om deze nieuwe cursus te lanceren en hoop er honderden moeders mee te gaan verder helpen! Misschien iets voor jou? Meld je nu dan vast aan voor de (vrijblijvende) wachtlijst. Dan houd ik je op de hoogte van alle ontwikkelingen en ontvang je een leuke bonus als je straks besluit ook mee te doen.

Ik wens je een hele fijne lente,

liefs,

Pauline.

Persoonlijke groei in maart.

Maart is een beetje een tussen-in maand. Het is geen winter meer, maar ook nog geen lente.

De winter is voor mij de tijd van rust, stilte, naar binnen keren. Het ideale moment om te bedenken wat ik wil veranderen in mijn leven en een beetje te reflecteren. Ben ik nog blij met mijn werk, mijn huis, mezelf en hoe alles verloopt in mijn gezin?

Aan het einde van de winter ben ik daar ook wel een beetje klaar mee. Het begint te kriebelen, ik ben toe aan iets nieuws, aan licht en lucht, aan verandering.

De lente is voor mij de tijd van groeien en bloeien. Ik geniet enorm van de eerste zonnige dagen, de krokussen en sneeuwklokjes in mijn tuin en het feit dat het weer langer licht is. Het is tijd voor nieuwe dingen, misschien een nieuw kapsel, een nieuwe outfit, nieuwe planten in de tuin en de ideale tijd om nieuwe dingen te gaan leren.

Maar maart zit daar een beetje tussenin. Er zijn dagen dat de zon er is en er zijn dagen met regen of natte sneeuw. Je kunt nog niet echt in de tuin aan de slag, al begint het wel te kriebelen.

Ik wandel elke dag en ik zag dat de tuinders bij ons in de wijk al begonnen zijn met de voorbereidingen. Ze zijn aan het opruimen, schoonmaken en schuren. Alle oude kapotgevroren planten en spullen gaan de tuin uit, er worden dingen gerepareerd en er wordt ruimte gemaakt. Ruimte voor de lente, voor nieuwe dingen. En ze zaaien voor in hun kassen.

En daar is maart dan ook de ideale maand voor! Maart is de maand van opruimen, afscheid nemen van het oude en ruimte maken voor het nieuwe. Maart is de maand waarin we allemaal weer in actie komen, al is het misschien nog een beetje voorzichtig.

Hoe gaat dat bij jou?

Ben jij nog blij met je werk, je huis en hoe de dingen verlopen in je gezin? Zit je lekker in je vel? Of is het tijd om op te ruimen en je voor te bereiden op iets nieuws, iets voor te zaaien?

Als jij ook stappen wil gaan zetten deze lente, bijvoorbeeld door aan je persoonlijke ontwikkeling te werken, aan je vorm, iets nieuws te leren of iets anders aan te gaan pakken, dan heb je daar natuurlijk wel tijd voor nodig. Tijd voor jezelf en ruimte om lekker aan de slag te gaan met al je plannen.

Ik heb een hele leuke tip voor je. Op deze website kun je veel blogs lezen met inspiratie, maar je kunt hier ook een gratis magazine downloaden. Dit magazine heet Spring en staat vol tips en inspiratie over tijd vrij maken voor jezelf. Als je hem nu download, heb je hem vandaag nog in je inbox. Aanrader!

Ik wens je een hele fijne dag,

Pauline.

Tijd voor jezelf is niet egoïstisch.

Moeders die zichzelf wegcijferen zijn geen betere moeders.

"Ik heb mijn kinderen altijd op 1 gezet, mezelf weggecijferd. Nu zijn ze uit huis en heb ik niks meer om handen. Ik weet niet eens meer wat ik leuk vind. Ik wil alle jonge moeders aanraden om het anders te doen, want ik heb er spijt van dat ik het zo aangepakt heb.' - anoniem

Bovenstaand bericht las ik afgelopen week op Facebook. Het deed iets met me. Ik vind het treurig, maar tegelijkertijd ook liefdevol. Deze moeder heeft zichzelf altijd weggecijferd voor de kinderen. Vanuit liefde voor haar kinderen. En daardoor is ze zichzelf kwijtgeraakt.

Ontspannen opvoeden.

Zoals jullie misschien wel weten is het mijn missie om moeders te helpen ontspannen op te voeden. Ontspannen opvoeden betekent voor mij opvoeden met zelfvertrouwen, plezier, energie en voldoende tijd voor jezelf. En dat laatste is juist iets waar veel moeders moeite mee hebben.

Want tijd voor jezelf vrijmaken, is dat niet egoïstisch? Zet een goede moeder haar kinderen niet altijd op 1?

Tijd voor jezelf vrijmaken is super belangrijk!

Nee. Tijd voor jezelf vrijmaken is niet egoïstisch. Het is super belangrijk. Voor jezelf en je gezin. Ik zal je vertellen wat mijn ervaring is. Voor mijn werk spreek ik al jaren tientallen, misschien wel honderden moeders. Een groot deel van hen is altijd moe, een klein deel zelfs uitgeput en opgebrand. Ze geven alles voor hun kinderen, hun werk, hun partner en het huishouden. Soms doen ze ook nog vrijwilligerswerk, helpen ze op school of doen ze mantelzorg. Daardoor raakt hun batterij helemaal leeg.

Omdat hun batterij leeg is, vinden ze het moeilijk om op te voeden, grenzen aan te geven, duidelijk te zijn en plezier te maken met hun kinderen.

Hoe kun je je energie weer opladen?

De enige manier om die batterij weer op te laden is tijd nemen voor jezelf. Dingen doen waar jij van tot rust komt, of waar jij juist energie van krijgt. Wat dat is, is voor iedereen anders. Zelf maak ik dagelijks tijd voor mezelf vrij, Ik maak elke dag een wandeling met mijn partner, ik ga op tijd naar bed en ik lees graag en veel. Verder spreek ik graag af met vriendinnen, bijvoorbeeld om thee te drinken in het tuincentrum (waar het altijd lente is en waar ik meteen vrolijk word van alle bloemen).

Door regelmatig op te laden, word je een vrolijker, energiekere en leukere moeder. Als je voldoende energie hebt is het makkelijker om grenzen aan te geven. Met een vol hoofd is het juist moeilijk om beslissingen te nemen en hier achter te blijven staan. Terwijl kinderen juist opbloeien van duidelijke grenzen. Dan hoeven ze veel minder de strijd aan te gaan en is de sfeer in huis veel relaxter.

Waar word jij echt blij van?

Daarom heb ik een leuke uitdaging voor je. Bedenk deze week nog iets wat jij zou kunnen doen, waar je blij van wordt en energie van krijgt. Doe dat deze week nog. Ervaar zelf wat voor effect het op je heeft, als je op tijd oplaadt.

Ik zou het erg leuk vinden als je me laat weten wat jij gekozen hebt. Je kunt me een berichtjes sturen via de contactpagina van deze site.

Ik wens je een hele fijne week!

Tijd voor jezelf in de Herfstvakantie, persoonlijk verhaal.

Voor een deel van Nederland is de herfstvakantie net begonnen en voor ons net weer afgelopen. Wij hebben een heerlijke week gehad.

Vandaag zijn de kinderen weer naar school en ben ik weer aan het werk gegaan. Maar ondertussen zat ik te bedenken wat afgelopen week nou precies voor mij zo'n fijne vakantie maakte.

Op de eerste plaats dat we echt weer even tijd hadden voor elkaar. Lekker dagjes weg met het gezin. We hadden een verjaardag, gingen twee dagen naar de Efteling en ook nog een dag naar het Instagrammuseum Akwart (waar mijn dochter deze leuke foto van mij maakte). Verder hebben we veel gekletst, gelachen, uitgeslapen en lekker gegeten.

Maar wat voor mij ook heel belangrijk is: ik had tijd voor mezelf. Een avondje gezellig met mijn man en zonder kinderen, een middagje uitgebreid in bad en de Flow lezen, een lange wandeling maken.

Daarnaast heb ik ook nog gewerkt. Dat is voor mij eigenlijk ook tijd voor mezelf, voor mijn eigen bedrijf. Achter de schermen ben ik bezig met een nieuw e-book, een webinar en een nieuwe cursus.

Het onderwerp van al deze nieuwe dingen?

Tijd voor jezelf.

In de vragenlijst die ik afnam onder tientallen moeders kwam naar voren dat dat echt een punt is waar we nog aan willen werken; meer tijd voor onszelf, jezelf wat vaker op nummer 1 zetten.

Vind jij dat ook lastig? Download dan mijn nieuwe magazine "Spring!" In dit gratis magazine lees je tips van mij en van andere moeders, persoonlijke verhalen en inspiratie over tijd vrijmaken voor jezelf. Ik leg je uit waarom het zo belangrijk is (en niet egoïstisch). Als je het magazine aanvraagt, krijg je hem vandaag nog in je inbox.

De vergeten shift; over zorgtaken en huishoudelijke taken eerlijk verdelen.

Taken verdelen binnen een relatie.

Wist je al dat stellen waarbij de zorgtaken eerlijk verdeeld zijn, gelukkiger zijn? En dat dat geldt voor zowel de mannen als de vrouwen?

In het begin van een relatie maakt het niet zoveel uit hoe de taken verdeeld zijn, dan zijn stellen vaak toch wel gelukkig met elkaar. Je wilt graag iets extra’s voor de ander doen, omdat je zo verliefd bent. Maar als een relatie langer duurt, dan kunnen er negatieve patronen insluipen. Je praat wat minder met elkaar over wat voor jou goed voelt, omdat je denkt dat de ander dat nu wel weet. Je probeert conflicten te vermijden. Of je doet dingen, omdat je ze nou eenmaal altijd doet. Als de taken niet zo eerlijk verdeeld zijn, dan kan dat aan je gaan knagen.

Ook mannen worden gelukkiger als de taken eerlijk verdeeld zijn.

Onderzoekers dachten heel lang dat als de taken goed verdeeld zijn, dat vooral vrouwen daar gelukkiger door worden. Maar dat is niet waar. Zowel mannen als vrouwen worden op de langere termijn ongelukkiger als de taken niet goed verdeeld zijn.

Voor de coronapandemie dachten veel onderzoekers dat de taken vanzelf beter verdeeld zouden worden als de mannen vaker thuis zouden werken. Maar dat is ook niet zo. Sinds de coronapandemie is er erg weinig veranderd in de taakverdeling tussen mannen en vrouwen in Nederland.

Vrouwen doen nog steeds meer dan mannen.

In ongeveer 60% van de gezinnen met een of meer kinderen op de basisschool, doet de vrouw meer zorgtaken dan de man. In ongeveer 35% van de gezinnen zijn deze taken gelijk verdeeld en bij slechts 5% van de gezinnen doet de man meer zorgtaken dan de vrouw.

Wat wel jammer is van die onderzoeken, is dat ze geen onderscheid maken in de verschillende ‘shifts’. Wist je al dat je alle taken als ouders eigenlijk kunt verdelen in drie shifts?

De drie shifts in je gezin.

De eerste shift is je werk. Dat kan je baan zijn, een eigen bedrijf, vrijwilligerswerk of een studie. Deze taken zijn meestal vrij duidelijk.

De tweede shift zijn de huishoudelijke taken. Hier vallen ook veel zorgtaken onder. Denk bijvoorbeeld aan de was, koken, opruimen, de kinderen helpen bij hun huiswerk, naar zwemles gaan en brengen en halen naar school en clubjes.

De derde shift is de meest vergeten shift: de organisatie.

Onzichtbare taken in de derde shift.

De derde shift wordt vaak vergeten, omdat het de minder zichtbare taken zijn. Het organiseren van een kinderfeestje, cadeautjes kopen voor het sinterklaasfeest, de kasten opruimen om winterkleding door zomerkleding te vervangen, de opvang regelen, een vakantie uitzoeken, een afspraak inplannen of verzetten met de dokter of de tandarts..

Juist deze derde shift kost veel ‘ruimte in je hoofd’. Het zijn taken waarbij je vooruit moet plannen, waar je over na moet denken en die je zeker niet moet vergeten. In veel gezinnen nemen de moeders deze taken op zich, zonder dat het echt gezien wordt als taak.

Hoe zijn bij jou de taken thuis verdeeld? Wie doet het meeste in de eerste, tweede en derde shift? En als je die uren allemaal bij elkaar optelt, zijn jullie dan in balans? Of is het tijd voor een goed gesprek?

Parentale burn-out

Aan de buitenkant ziet je leven er prima uit.

Voor iedereen die mij niet kende, zag mijn leven er prima uit. We hadden een gezellig huis, twee kinderen van 3 en 5, we zijn beide hoog opgeleid, hebben een goede relatie, mijn man had een leuke baan en ik was tijdelijk gestopt met werken en volgde in de avonduren een tweede studie.

Ik zat er helemaal doorheen.

Wat bijna niemand wist, was dat ik er helemaal doorheen zat. De grootste aanleiding daarvan was dat mijn moeder plotseling overleed tijdens de kraamperiode van de jongste. Ik was toen nog maar 24 en ik kon haar op dat moment helemaal niet missen. Haar overlijden maakt bij mij ook heel veel los, over mijn eigen jeugd en opvoeding.
Mijn ouders scheidden toen ik nog een peutertje was en daarna volgden jaren en jaren van strijd en verdriet. Dat kwam juist, toen mijn moeder overleed en ik zelf kinderen kreeg, allemaal weer keihard boven.
In mijn eigen gezin liep het ook niet op rolletjes. Mijn man en ik worstelden met het verdelen van de taken en daarnaast was onze oudste een zeer pittige peuter.

Kortom, aan de buitenkant leek het prachtig, maar van binnen was ik op. Ik sliep slecht, was heel moe, huilde veel en had last van schuldgevoelens. Jaren later las ik pas over het begrip ‘parentale burn-out’ en dacht ik; misschien is dat wel wat ik heb ervaren, of waar ik erg dicht tegenaan zat.

Wat is een parentale burn-out?

Burn-out zijn, is een begrip wat je tegenwoordig veel hoort. Je zou het kunnen vertalen als ‘opgebrand zijn’. Maar met deze burn-out wordt vaak bedoeld dat je werk je teveel geworden is. Een parentale burn-out betekent eigenlijk ‘een opgebrande ouder’. Je tank is leeg, je voelt veel opvoedstress en je bent op.

Wat zijn de symptomen van een parentale burn-out?

Ouders met een parentale burn-out zijn op de eerste plaats uitgeput. Je bent zo moe, dat een nachtje goed slapen niet meer helpt, je blijft moe. Daarnaast ervaar je minder plezier en voel je soms een afstand tot je kinderen en/ of je partner.
Soms vliegt het je aan en wil je het liefst weg van je gezin, want je hebt het gevoel dat alles je teveel is. Je doet wel wat je moet doen, natuurlijk zorg je ervoor dat je kinderen in hun verzorging niets tekort komen, maar je kunt het niet opbrengen om meer dan dat te doen.
Je ervaart veel stress en daardoor ben je sneller emotioneel. Misschien word je sneller boos of juist verdrietig, dan eigenlijk nodig is. Als je er eens goed over nadenkt ben je helemaal niet meer wie je was, voordat je kinderen kreeg. Je bent jezelf kwijt geraakt.

Ik heb mijn leven weer op de rit.

Nu ben ik tien jaar verder en heb ik mijn leven weer op de rit. De peuters van toen, zijn de pubers van nu. Mijn man en ik hebben al jaren een goede taakverdeling en het verlies van mijn moeder (en inmiddels ook mijn vader) heeft een plaatsje gekregen. Ik weet natuurlijk niet zeker of ik een parentale burn-out gehad heb, maar nu ik er zo op terug kijk, herken ik wel veel van de symptomen.

Mijn missie.

Nu is het mijn missie om andere moeders te helpen. Als pedagoog weet ik hoe ontzettend belangrijk het is dat jij als moeder goed in je vel zit, zodat je ook een goede opvoeder en moeder kunt zijn. Kun je daar wat steun bij gebruiken? Stuur me gerust een berichtje.

In mijn volgende blog lees je meer over een parentale burn-out voorkomen en wat je kunt doen als je denkt dat je een parentale burn-out hebt.

Zomervakantie tips

Zomervakantie, super leuk!

De zomervakantie staat weer voor de deur. En.. ik heb een leuk nieuwtje voor je!

Veel moeders kijken er naar uit.. Zes weken geen kinderen naar school brengen en halen, zes weken geen clubjes, geen verdwenen gymtassen en ook geen kinderfeestjes. Zes weken geen topo of boekenkringen oefenen. Zes weken geen, of veel minder, zorgafspraken. Waarschijnlijk zelf ook een paar weken geen werk.

Zomervakantie, een uitdaging?

Maar er zijn ook veel moeders die er tegenop kijken.. Zes weken geen clubjes, geen school, geen ingeplande activiteiten, veel minder ritme. En dus ook zes weken de kinderen en je partner veel meer om je heen, dan je gewend bent en minder ruimte om je eigen dingen te doen.

Veel gezinnen gaan er ook een paar weken tussenuit. Aan de ene kant heerlijk, twee weken kamperen in Frankrijk, maar aan de andere kant ook een uitdaging. Vooraf moet er al veel geregeld en ingepakt worden. Iedereen is moe van werk en school en dan opeens.. zitten we al die dagen op elkaars lip gezellig te doen. Dat gaat niet altijd even relaxed en soepel natuurlijk.

Heftige emoties horen erbij.

In mei stond ik nog op een camping in Limburg en op een camping hoor en zie je veel van andere gezinnen. Kinderen die gillen, huilen en stampvoeten. Moeders die wanhopig uitroepen “ik ben er helemaal klaar mee!” Dat is heel normaal, dat overkomt ons allemaal.

Maar wat kun je eraan doen?

Mijn eerste tip is: accepteer en laat los. Als je verwachtingen erg hoog zijn (we gaan op vakantie naar een prachtige locatie, iedereen is blij, de zon schijnt, ik ga al mijn boeken uitlezen), dan valt het waarschijnlijk tegen. Als je accepteert dat jij en je kinderen even moeten wennen aan de nieuwe omgeving, het nieuwe ritme en het nieuwe eten, valt het waarschijnlijk mee. Vooral de eerste twee dagen van de vakantie plannen wij het liefste zo min mogelijk, dan gaan we even acclimatiseren.

Mijn tweede tip is: bereid de vakantie een beetje voor. Bedenk vooraf wat dingen die jullie kunnen gaan doen in verschillende situaties. Wat kun je doen als je in een enorme file terecht komt, als het ineens bloed heet wordt, als het de hele dag regent?

Het is ook slim om voor de vakantie wat speelgoed op te ruimen (bijvoorbeeld in dozen op zolder) en dan elke week wat speelgoed af te wisselen. Dan is het aanbod wat kleiner, waardoor ze makkelijker tot spelen komen en voelt het speelgoed ook steeds weer nieuw. Wist je al dat er ook speel-o-theken zijn, waar je voor een zacht prijsje speelgoed kunt lenen?

Mijn derde tip: vergeet jezelf niet. Wat heb jij nodig om relaxed de vakantie door te komen? Waar word jij blij van? Waar kun je jezelf op trakteren deze zomer? Waar kun je een momentje voor jezelf regelen, of juist even samen met je partner?

Mijn laatste tip: download mijn gratis magazine Spring! Dit magazine staat vol tips in inspiratie om tijd voor jezelf vrij te maken. Je krijgt van mij dan het magazine meteen in je inbox, zodat je vandaag nog een momentje voor jezelf kunt regelen.

Ik wens je een hele fijne zomervakantie!