De Netflixserie Maid.

Mijn man en ik hangen samen op de bank en bingewatchen de miniserie “Maid” op Netflix. Deze serie gaat over een jonge vrouw die, met haar kindje, haar partner ontvlucht. Daarna probeert ze om weer een leven op te bouwen, door keihard te gaan werken als schoonmaakster. Er zijn momenten dat alles goed lijkt te gaan en dan zijn er weer momenten dat alles instort. Dan is ze zichzelf helemaal kwijt.

“Kies maar iets leuks uit voor jezelf.“

In een bepaalde aflevering staat Alex, de hoofdrolspeelster, in een weggeefwinkel om kleding uit te kiezen. Een andere moeder probeert haar aan te moedigen om iets leuks voor zichzelf uit te kiezen. Maar dat valt nog helemaal niet mee. Om Alex te helpen vraagt ze haar: wat is je lievelingskleur? En Alex valt stil. Dan zegt de andere moeder: het geeft niet dat je dat niet meer weet. Voor de meesten van ons duurt het een paar weken voordat we onze lievelingskleur weer herinneren. En ze helpt Alex met een paar ‘basics’ de winkel weer uit.

Ik ben mezelf ook kwijt geraakt.

Het doet me denken aan een moment in mijn eigen leven. Het moment dat ik mezelf even helemaal kwijt was, zonder dat ik het doorhad. Ik was met mijn dochter in een tuincentrum, vlak voor Kerst 2013. We liepen samen door de afdeling met kerstversiering. Bij elke afdeling zag ik wel iets wat leuk zou zijn voor iemand. Kijk, die oranje bal, die zal je broer prachtig vinden! Die met roze glitters, die vind jij vast mooi! Kijk daar, een neushoorn, echt iets voor papa. En wat dacht je van die poezenhanger? Echt iets voor Marion. En deze.. die zou oma mooi gevonden hebben. Zo klets ik wat tegen mijn dochter en zij luistert en kijkt.

Welke versiering is echt iets voor jou?

Dan vraagt ze opeens: mama, welke versiering is echt iets voor jou? En ik val stil. Want tussen al die honderden, nee duizenden, versieringen heb ik geen idee meer wat ik zelf mooi vind. Niet welke kleur, niet welke vorm, niet of ik ooit nog wel een kerstboom wil versieren. In de vijf jaar daarvoor ben ik een keer verhuisd, heb ik twee kinderen gekregen, plotseling afscheid moeten nemen van mijn moeder en ben ik verder gaan studeren. Mijn leven bestaat op dat moment overdag uit zorgen voor twee kleuters en in de avond rouwen en studeren. Dan ben ik mezelf helemaal kwijt. Ik weet niet meer wie ik ben en erger nog; ik weet niet meer wie ik wil zijn.

Gelukkig heb ik mezelf terug gevonden.

Nu is het ruim 8 jaar na dat moment. In de afgelopen jaren ben ik weer verhuisd, heb ik afscheid moeten nemen van mijn vader, ben ik afgestudeerd, getrouwd, van baan gewisseld, nog een keer afgestudeerd, nog een keer van baan gewisseld en ja, er was een pandemie. Uiteindelijk heb ik mijn baan opgezegd om voor mezelf te beginnen. Voor mezelf. Want nu is alles anders. Ik weet nu weer wie ik ben, wie ik wil zijn en ook wat mijn lievelingskleur is. Ik weet waar ik naartoe ga.

Mijn missie.

Nu is het mijn missie om andere moeders te helpen. Om hun eigen kracht terug te vinden, zichzelf terug te vinden, weer in balans te komen. Kun daar jij wel een steuntje in de rug gebruiken? Ik help je graag. Kijk maar eens onder Lekker leven en ontspannen opvoeden, of stuur me een berichtje.